Ben geceleri seviyorum
Ve yalnızlığı
Gece karası saçların
Benden çok uzaktasın ya...
Ben geceleri seviyorum
sulu boya bulutlardan
fırça çöpçülerin ellerinde
yer deseni siyah asfalt, çürük yaprak
hüzün tablosunda mutlulüks ıslananlar
duvar diplerinde sığıntı surat
kara kalem çizgi
Bu yürek sıcaklığında erimiyorsa siyah-beyaz giysilerin
Yakışmasındandır, dokunmadığım gri pamuk tenine
Karın buz beyazıyla süslediği şu kirli şehirde
Ve ağaçsız ve bulutsuz semtinde bir santim karda mı yok..
Yatağındaki sabah sıcaklığı kavurmuştur ortalığı
Üstüne kalbindeki benli lav sıcaklığını da ekle...
Gittiğin şehri bıçak gibi ikiye böler deniz
Özlem mavisi kimi dalgalar, köpüklü kimi
Sağ kanatlarıyla uçarken yalnız martılar
Sol kanatların çırpması... ah, yürek çekimi...
Az gitmişliğin uz gitmişlik gibi, kezzap acısı
Şimdi bir çoban ıslığı sesin
Karlı dağlardan öte soluğun yok..
Şehre inmeyen dişi kurt gibisin
Bak avuçlarıma, parçalanacak yürek çok..
Bulutların gölgelediği yerler senin değil
Oğlumuz ne çabuk büyümüş annesi
Paçaları diz altına gelmiş pantolonunun
Nicedir değişmeye başladı o çocuksu sesi
Biliyor mu delikanlılığa çıktığını yolunun? …
Oğlumuz ne çabuk büyümüş annesi
Babamızın alnında yazılı özgeçmişimiz
Çizgi çizgi, “sek sek”
Gürbüz çocuklardı kimimiz
Kimimizin yılları
Yorgan, döşek...
Yaşamak
Denizlerin mavisinde
Bulutların beyazında
Yeşilliğinde kırların
Karanlığında gecenin
Kâh ağlayarak, kâh gülerek
Gelenim ol umardım habersiz, çatkapı,
Yoksunluklarımda..
Gelinim ol umardım,
Telli duvaklı,
Ama hep yanımda..
Ah seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!