Hayatın
Nevinde şu olan bitenler var ya
Senden habersiz açan baharı niyazlar
İnsan
İçin dinmeyen heyecanlar
İnsan
Haricinde her şey
Yaratılmışlar içinde bir
Ahenk ritmiyle senfoni oluştururlar
Yaratılırken
Sen
Gülüp geçmiştin
Ben hicran ile ağlarken
Öyle
Şakıyordun
Geçti
Onca zaman seninle
Selvilerin gölgesinde sevginin
Güzelliğin
Nezaketin, ürkek halin
Korkarım
Güzelim ben korkarım
Vefasızlığın ızdırabından kaçarım
Sadakati
Ölünesiye ararım
Ey yar
Nerden bileceksin
Gönül bağımda baş tutan gülleri
Hissiyatın
Şahlanan serencamını
Söylenme
Sen hasretlikten
Hüznü yudumlamaktan hiç söz etme
Bekleme
Sevilmeyi, şefkati dileme
Düşündüm
Kalbimin hem yetim
Ve hem de öksüz olduğuna karar verdim
O vakit
Şöyle derinlerden
Henüz çok küçüktüm
Her nedense evimizden biraz uzaklaşmıştım
Merak için de ve bir korkunun arefesinde bakınıyordum
Hiç kimseye söz etmeden
Kendi halimde nefeslere refakat ederken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!