Ne vakit bir ney işitsem
Pervazları okşayarak çığlık atan rüzgârdan geçsem
Hicranın sayfalarında bedbinliğimle yüzleşsem annem aklımda
Çok çaresiz ve sessizdi
Son nefeslerinde her şeyden habersiz ve renksizdi
Artık sensiz
Çaresizce giden vagonları
Seyrediyorum ses sarsıntısı haliyle
Hep hissettim
Bir gün geleceksin diye
Gece hırçınlığının pençesinde
Gönül pencerem bir zavallıydı
Haşyetin tebarüzüyle solumak
İmkânsız ve ne kadar korkunçtu
Seni anlamak bu kadar mı zormuş
Yazgılara kalem nasibimi anlatmış
Hikmeti nerede varmış an’a kalmış
Sukut içinde gayret sabra adaymış
Her gün birçok aşinayı görüp geçeriz
Kalbim, sen hiç benim olmadın
Göz ardı ederek, bazen ağladım
Sabaha kadar gözyaşıma kandım
Sen yanımdaydın hiç bırakmadın
Seni taşıyorum ki bak yaşıyorum
Öyle bir duruşu var ki,
Durdum seyre daldım,
Gördüğüm güzellik,
Karşısında kendimi,
Dirliğimi unuttum…
Mehtabın asudeliği,
Yazarken,
Kaybolmayı yaşıyorum…
Hayallerim,
Fedakârca el uzatıyor…
Maksadım,
Asudelikte meşk yapmak…
Ne bahar
Patikalar üzerinde gezerken!
Sine-i halimde bir yareni can arardım
Kimselere
Açılamazdım saçılamazdım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!