Müslüm Bayram Şiirleri - Şair Müslüm Bayram

Bulutlardan toprağa damlası yağmur gibi
Düştüğünde Ozan’ın yıldızları sönecek
Sıçrayarak yüzüne bastığı çamur gibi
Dua edip kimisi arkasını dönecek

Hüzünlere boğulup kederli aynalarda

Suyun akım hızına kapılanlar kim bilir
Irgalanan elemler beşiğimiz beslenir
Değirmenin gözüne kapılanlar kim bilir
Yargılanan budunuz eşiğimiz hislenir.

Kutsanır mı ölümler cömert alkışlarında

Henüz şair değilim ki yazayım
Ahvali şaşmış beşerin
Şiir işçisine yazılmış köleye çıkmış adım
Körebe oyununda arkadan kelepçeli
Paslı zihinler halkası.

Vadi boyu uzanmış yaslı eteklerine
Bacası kerpiç evler döküyor yara bere
Ezgili uzun ince aslı yataklarına
Adını vermiş köye akıyor kara dere

Sıra, sıra Selviler kapaklanmış yerlere

Ecel gelse bir gün çalsa kapıyı
Nasipse son nefes payına yeter
Sağlam örse arım yapsa yapıyı
Sahipse her heves gülüne beter

Yıkandım buluttan yağan yağmurdan

Sevmek haksa gönül madem âşıksın
Geçmiş zaman ömür boşa tükettin
Kuru laf maydanoz tahta kaşıksın
Değmesin yâreler tabip düş ettin

Buğday ektin ise yulaf biçilmez

Okunu gökyüzüne fırlatan şair
Söz vermişti çocuklara
Yıldızları avlamak düşürmek için yere
Başlarına yıldızlı şapkalardan giydirecek
Ve onları güneşe benzetecek ti

Sevdadan ötesi köy yok dediler
Küllerimle eğlen gül gayrı gayrı
Yaralarım tuza basıp gerdiler
Ağlarım gözyaşım sil gayrı gayrı

İmtihanım ateş ile dünyada

Taş mektepli kaygan yolların
Dinmiş gece uğultuları
Sabahın yorgunluğunda mevsimler
Diz boyundan gömülmüş
Kaplamış beyaz örtüsüyle
Havuç rengi donmuş burunlar

Zaman eskidi kalmadı göğün ışıltıları
Uçurum kenarlarında dolaşan bir kartalın utkusundan
Seyrederdim kâinatı
Korkusuz düşlerimden yansırdı gözlerim
Eserdi vadiler dolusu
Çiçeklerinden renklenirdi