Gece sana ne
İçimde dolaşan kırgınlıklardan
Senin işin gizlemek değil mi
Sesim tükendi işte sabaha az kala
Karardı gözüm
Kendimi geceye açıyorum
Atıyorum tüm bedenimi gecenin kollarına
Her zerremi kendi haline bırakıyorum
Alabildiğine gevşiyorum
Kulağımı sarmalayan sessizliğin uğultusuna
Ve geceyi hoyratça delip geçen
Senin gözyaşlarını sevgilim
Biliyorum, sevgiden
İçimi burksa da o halin
Geçici bir burukluk benimkisi
Senle ben
Uzayan bir yol
Solan bir yaprak
Ve kaybolan bir hayata sual sormalı
Kabuğunu kıramayan
Civcivler alkış çalıyor
Bir avuntu olmasın
Ansızın kalplere serpilen bir rahatlık
Bir dalgınlık yüzünden kapılmayalım
Şu yaşadığımız hayata
Eğer bir huzurdan bahsediliyorsa
Artık bitmiştir hayaller
Tutunamayanlara…
Halim yok
Yok kimseyi sevindirecek halim
Üzerimde
Sevişmelerin bile dağıtamadığı
Sonbaharı yaşayan bir ağaçlığın
Kokusu gibidir hatırladığımız
Bu ağaçlık yalnızdır kuşu beslerken
Vermez aslında istenileni
Yazdan kalma bir hatıradır ondaki bu gösteriş
Çıplak yalnızlıklar yalıyor sokakları
Her köşede sığıntı bir telaş
Her köşede tükenen kalabalık
Bitecek gibi değil
Geçmiş ile gelecek kavgaları
Bilmek kurtarmıyor görmeyi
Yaşamak gerek
Yanılmak gerek
Denemek gerek belki defalarca
Hayat bu
Çizilir mi hiç haybeden sınırları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!