Ben gündüzü kucaklasam sen uyursun
Bir öğle sonu üç kişiydik yollarda
Sen ben bir de solgun kırlar
Sevdalar evlere yakındır evler insanlara
Yitiyorum arada göğsünün patikalarında
İri kuşları çoğalıyorum çiy arasında
Ellerimde deniz enginliğinde bir yorgunluk
Ufak bir şiirdeyim kuş gibi ufak
Yaz annemin mevsimidir
İlkyaz kız kardeşimin. Babamın ise
Sonbahar
Ah yorgun babam
Rüzgarlı tepeler gibi konuşan
Sandıkları önemserdik, dam üstlerini
Yaşam alanlarını çatıyorduk her şeye karşın
O kelebek, yolun tozlu kısmı, o kırık aşk
Bir içli şarkıda avlu taşı olmalı
Gökyüzü sütlenir, çiy bulutu der annem
Elimde bir kalp ağırlığı oluşur
Çayırların düğümlerini çözüp sererim önüme
Benzer gün sonlarını yürüyüp giderim
Öyküler yeni, rüyalara kur tümcelerini
Parkasını kim çalmış devrimin hep yoksul
Diye üzülme
Sözcük bulaşmış bir geceyi tamamla
Bir haylice çalışkan gitmişsin bağbozumuna
Kamaşır durur çalılıklar
Bir mendilin bir insanı solduran hatırası
Dalgündüz bir ıslığı oyala diyemem
Rüyamda ağladım da, kan uykumda
Acıları koymayın uykuma
Rüyamda ağladım da, bal uykumda
Kara sevdaları çektirmeyin bana
Kuşlar sulanır pınarda, gökçe yaylada
Ağlatma beni yanıkça ötüşler
Kuşlar sulanır sulakta, tahta olukta
Sel uçuşlarla selamlar ozanı
Koyalım ak toprakları üzüm suyuna
Anlat günbalını
Çalı çiçeği güzel olur da bal verir arıya
Anlatayım sözbalını
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!