Murat Tali Şiirleri - Şair Murat Tali

Ey AŞK, seni insana duyduğum günden beri, her an başka bir parçam kopuverdi tenimden, ne bildiğim dillerden anladılar, ne akmayan gözyaşlarımdan manalar çıkardılar, AŞK tenime sarıldığı günden beri, bir ben bildim onun ateşini birde beni yaratıp cehennemini yüreğime koyan Tanrı bildi.

Desturunu yüreğindeki ateşten teslim alıp düştüğümden beri yola ben bile bilemedim bende olanı, kah bir dervişin hırkası oluverdim, kah yolda yürüdüğü çarığı, kah o çarığa toz oldum kah dervişin kendisi oldum.

AŞK dedim ten sandılar, ÖLMEK dedim mezar sandılar, CAN dedim sevgili sandılar, Sevgili dedim AŞK sandılar, İnsan dedim o ne oldular. Ben, BEN olduğumdan beri ateş olup yandım ne BENDE olan bildi, ne BENİMLE olan bildi.

AŞK Der ki
Sende var olanlar sana gelecektir
Verdiklerinin üstüne alacağın şeyleri ise hayat gösterecektir
ya gelirken ÖL'ürsem yollarda görmeden hüznün bahçesine salıverirsem ruhumu
hangi başlangıca gebe kalır sevmeleri dudaklarımın
parmak uçlarıyla dokunmayı öğretmişti su damlası

Düş görürüm gerçek olurum içinde,
gerçeği yaşarım kaybolurum düşlerin içinde,
bir varmış bir yokmuş zamanlar içindeyken evrenin çoğulluğu,
tekil varışlar yaşıyor evladı kamil,
sessizliğine bürünmüş bir derviş açar kapıyı,
hoş gelir misafirin en yücesi,

Delice olmak istiyorum
seninle.

Günebakan olmak istiyorum,
Sen,
etrafımda döndükçe.

Sana sürgün düşüncelerim var.
Uzakların sesini duyuruyor kitapların sayfaları.
11. sayfa
narin bir sevdanın
kırılgan öyküsünün kahramanını yazıyor.

Bundan tam 20 sene önce babalar gününde kızım Cansu doğmuştu, bir baba için bundan daha iyi bir hediye olabilir mi? Bu sene yine bir babalar gününde binlerce, on binlerce, yüz binlerce çocuğum oldu, yürekleri ile bu ülkenin yarınlarını doğurdular. Ne şanslıyız ki, bu güzel yüreklere sahip çocukların babalarıyız.

Bütün bu güzelliklerin içinde içimize kör bir karanlık gibi sokulan gecenin bile baş edemediği bir güzelliği taşıyoruz babalar olarak; çocuklarımızı…
Evet, iki gün önce anneleri gidip, onların yüreklerine dokundular ve yerlerini gördüler. Yarın babalar gününde tüm babalar, çocukları için yollara düşmeliler. Bu ülke iki ayrı kutup değil, iki ayrı kıtada da olabilir, iki ayrı yakada da olabilir. Fakat iki ayrı yürek de değiliz, olmadık da hiçbir zaman. Bugün içimize düşen kurt, bizi ayrı gibi göstermeye çalışsa da, çocuklarımız aynı parkta oynuyor, aynı bakkala gidiyor, aynı sırada oturup, aynı suyu içiyor. Kimse bir başkasından daha öte olmadı, olamaz da. Birbirimize sevgi vermiş ve aşk almış insanlarız biz ve anneyiz, babayız, kardeşiz, eşiz, dostuz… Kimi zaman gelmiş aynı lokmayı bölüşmüşüz, cenaze namazlarında aynı safları tutmuşuz. Askerde omuz omuza nöbetler tutup birlikte bağırmışız, gülmüşüz, hasret çekip, ağlamışız…

Askerde hepimizin babası ve annesi aynı renk gözyaşı dökmüştür ve hepimizin yüreğinde aynı ateş vardır anne ve babalarımıza karşı. Hepimiz büyüdük ve baba olduk. Oğullarımız ve kızlarımız oldu. Bizim dostluklarımızın ve paylaştığımız güzelliklerin aynalıkları oldular hepsi birden. Ne zaman bir siyasetçi çıkıp, bizim ayrı olduğumuzu söylese ilk başta ona inansak da, günün sonunda yaşanan tüm darbelerden aynı yaralarla kurtulduk ve yolumuza devam ettik. Bizi birbirimizden ayıran tek bir şey varsa bizim adımıza konuştuğunu söyleyenlerden ötesi olamazdı.

Öyle vakitsiz bir sevmekte ki tanrı
onun diyetini mi ödemekte yüreğim
Alemlerin en derin aşkını yaratıp
onu kendinden uzak tutmak mıdır
aşk
Yoksa

Aşk'a Açlık Duymak
Aşk’a açlık duymak, Aşk’a susamak, ekmek ve su gibi vazgeçilmez olmak. Derler ya vücudunun yüzde yetmiş beşi sudur diye, bence yüzde yüzü Aşk’tır. Aşk olmaz ise ne gürül gürül akan pınarları ne de buğday basaklarını görebilir insan.
Bilindik ölümler haricinde tek şey var, insanı yok eden ve var eden AŞK.
Aşk’ın hasretliği kadar derin bir hal var mıdır Sevgili?

Ne kadar sığ olsa da sular aşk gibi bir anda boğabilir mi insanı? Hayatı Aşk ile görmeye başladığımdan beri her an başka bir yeniden doğum yaşıyor yüreğim. gördüğüm yerler daha bir tanıdık, aldığım nefes daha bir sıcak geliyor bana neden biliyor musun Sevgili her yer SEN olmuş bana. Öyle çiçekli böcekli yerler değil en karanlık ve kokulu yerlerde bile görmekteyim Sevgili seni.

Öyle çıplaktı ki düşlerim, insanlar baktıklarında sadece SENi görüyorlardı içinde. Oysa düşü gören bendim, yaşayan da ben. Neden görünen sen olursun ki görüp yaşadığım bu düşün kahramanı. Ben, kendiliğinden ve nedensiz kurardım kelimeleri, Onda bile seni bulurlardı. Ne çok AŞiKar etmişim seni meğerse AŞK...

kayıp saatlerin denk gelemeyen
anlarına denk düşüyor seslerimiz
bir varmış bir yokmuş hallerde sesler
elma diyorsun saklanıyor
armut diyorsun kayboluyor her şey
çıksan güneş