Murat Işık Şiirleri - Şair Murat Işık

Sen böyle özeniyorsun ya rüzgarlara
Esip esip gidiyorsun benden
Ansızın çok uzaklara.
Azıksız kalıyorum ardından ben.
Yalnız koyuluyorum,
Şiirler arası yolculuklara.

Anlayamıyorum;
Neden senle herşey bana ait iken,
Sensiz ait değilim hiç bir yere ben?
Neden ortalarda kalıyorum böyle?
Neden yoksan heryer karanlık,
Şimdi neresi aydınlık?

Sen kalbimde hapissin, ben müebbet sevdada
Sana gönlümde saray var, bense Guantanamoda

* * *
Kadın silüetli bulutlar gökyüzünde hepsi senin gibi
Ufukta kızıl kora dönmüş güneş kuytuda tenin gibi

Nicedir hasretim güneşe, aydınlatmaz oldu günümü
Bir ay ışığım vardı benim, biraz aydınlatan önümü
Ay kanatlandı bu gece, birden süzülüverip gitti
Ay kanattı bu gece, beni dayanılmaz acılara itti

Yine sen varsın güneşimde,
Yine gözlerin güneşim.
Birazdan veda etsekte güneşe
Gözlerin kalacak gecelerime.
Yine sen varsın körfez mavisinde
Yine tüm mavilerde sen.

Yine ayazlanmıştı başım
Kırağı yakmış gibiydi hücrelerini
Yine dolanmaktaydı dilim
Anlamak çok zordu tümcelerini

Ne kadar kelime varsa hasrete dair

Hani bazen ramak kaldığını hissedersin
İçinde başlayacak bir zelzeleye.
Bir kadeh yahut hoş bir melodi eskilerden
Yetecektir seni yerle bir eylemeye

Çatırdamaya başlar umut direklerin birden

Güneş her sabah geç kavuşur İzmire

Çok geceler öncesinden,

Şehri kuşatmış dağlar yüzünden.

Bilirsin; ben seni ekmek gibi su gibi sevmiştim
Sen bana mevsim meyvelerinden isimler vermiştin.
Ben sana her daim hava gibi ışık gibi muhtaçtım
Oysa sen ruhun daraldıkça biraz pencereni açtın.

Eğer bir gün gidersen
Seher gibi git.
Güneşe ateş bırak gözlerinden.
Gözlerim karanlığa açılmasın.

Eğer bir gün gidersen