I’inci Adam
Birinci adam bekliyordu
Yağmur durmuş
Rüzgâr susmuş
Şehirler karanlık bir tuval gibi
Osman Efendinin Öyküsü
Uzun sakaları Şarap kokan bir adamdı
Bir gün caminin önünde gördüler onu…
Yağmurdan ıslanmıştı çorapları
Bir yatağa kök salmış iki beden
Bir sarmaşık misali
Kirpikleri hilal kesilmiş
Rose Dé Amure
Dé Moure’da geceyi ateş basmış
İt gibi titriyor
Rusya’da bir sabah
Darağaçlarından almış güzelliğini
Bir buz bağ şarap tadında
Asaleti balıkçıların takıldığı
-ucuz birahanelere düşmüş
Bir fincan kahvede ikram edilir
İzmir’deysem,
Ağlıyorsam,
Camların ardında kirpiklerim dökülmüşse
Hazırlanıyorsam,
Gideceksem,
Bir sonbahar bıçaklamışımdır
Havada kar
Kaplamış yoları beyaz bir bulut gibi
Bir arabayı koşmuşlar öküze
Arkada bir gene kadın
İniliyor ağrıdan kadın
Şehre yol uzun
Balon yapıp oynardık
Sapana takıp kuş avladık
Zaman geldi ayrıldık
Şimdi yeniden tanıştık
Ya patlak çıkarsa…
Gece yürüyor
Allahu Ekber dağından
Saatle hep bir ağızdan yirmi üçü söylüyor
İzmir’de yirmi üç
İstanbul’da yirmi üç
Her saat yirmi üçü söylüyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!