Muharrem Abut Şiirleri - Şair Muharrem Abut

Bilirim seni, kendimi bildiğim gibi,
Benim için üzülmediğin gibi,
Sevinmezsinde.
Ağla, demiştim benimle vaktiyle sana
Gülüp geçmiştin.
Şimdi sevin, övün diyeceğim;

"Gözlerimden öpme beni."Dedi.
"Niçin? "Dedim.
"Ayrılık Olur."Dedi.
Lakin her şey için çok geçti.
Gözlerinden öpmüştüm bir kere.

Ne şimdi yani sevda bizden vazgeçti diye,
Güzelliklere sırtımızı dönmek,
Küsmek, vaz mı geçmek lazım yaşamaktan?
Hayat devam ediyor be usta!
Irmaklar hala denizlere karışıyor.
Mavi denizlerde var,

Seni öyle çok, öyle çok sevdim ki yağmur....
Seni öyle çok, öyle çok sevdim ki...
Seni öyle çok, öyle çok sevdim...
İşte seni, öyle, öyle, öyle;
Öyle çok sevdim yağmur.
Ama sen bir damladan başka yağmadın yüreğime....

Gitti…
Yüreğini yüreğim,
Ellerini ellerim,
Gözlerini gözlerim,
Canını canım bildiğim,
Gitti.

Pardon.
Ben sizin neyinizdim?
Bir taneniz.
Siz benim neyimdiniz?
Her şeyim.
Sonuç?

DEĞERİMİ BİLEMEDİN

Ayaktım sana yürütmek için,
Kanattım sana uçurmak için,
İlaçtım dertlerden kurtarmak için,
Değerimi bilemedin…

Gözlerim günaha baktı,
Kulaklarım günahı duydu, affet.
Ellerim günaha değdi,
Ayaklarım günaha yürüdü, affet.
Affet, yüceler yücesi,
Ulular ulusu Allah’ım affet.

Mütareke yılları, yokluklu mu var?
Seferberlik mi ilan edildi, kıtlık mı var?
Yoksa ihtilal oldu da, kuyruk mu var?
Yokluk da, kıtlık da, kuyruk da yok!

Gel arkadaş gel,

İnsan, insansa canı bilir, sahip çıkar her cana,
Rakı, kahve diye içmez, kan doldurup fincana.
İnsan denmez böylesine, ancak benzer hayvana;
Allah hayvanların şerrinden insanları korusun!