ne sıcak diye bildim ne soğuk
kırk bakışta turladım dünyayı
yıldızlardan çember yaptım bir bakışta
ne gece diye bildim ne gündüz
arka arkaya geldi karanlıklar
sövmesini bile beceremedim çektiklerime
kendime kurşun ısmarladım
başkaları gülsün diye
onbir mayıs beni senden götürecek
baban ölecek sen gülesin diye
aklım ermeyecek
aklının erdiği kadar
izmir kokuyormuş
kars´ın yolu yokmuş
bunlarimi düşüneyim
bana ankara’yı sevdiremezsin koçum
siçarim senin çanakkale boğazina
istanbul’dan bana ne
biliyor musun
sensizliği sindirmek çok zor
ben alışıyorum sensizliğe
ellerim başlıyor aramaya
sonra gözlerim
neyse onları oyalıyorum
gidiyorum
dünlere doymuş bir benle
sabahları hep içkili görmüş
şişelerimi ve seslerini
gecelerimi ve karanlıklarını
artık sizi bıraktım
aklımı soktun gönlüne
aklim ermiyor nasıl gidilir
neden demeyeceğim bulursun
nedensiz terk etmeyeceğimi bilirsin
karsıma geçmiş bir de gülersin
ben bırakmadım bu aşkı gülünç durumda
günaydın gece
aklıma gelen bütün küfürler
merhaba karanlık
aklımın erdiği kadın
yürek acım
en karanlık gecedeki karanlık
hasret dolu günlere güneş batırdım
özlediklerimin içinde huzur da vardı
bitmek bilmedi yalanların
gece bile huzursuzdu
çok bekledim bıraktığın karanlıkta güneşi
korku doldu bardağıma yudumlayamadım
gitmek istemez hayat
doymadın sanır
bir beden ağlarsın
bir atlet dolusu terlersin
katıklar duyurmaz
hüzünlerin hepsini bir günde yaşarsın
ben ağlamam anne
gözyaşımda çocuklarım saklı
ben öncesini bilmem
sonrasını düşünmem
ben ağlamam anne
korkarım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!