Muhammet Çal Şiirleri - Şair Muhammet Çal

Ne kalacak yerim, ne mekânım var,
Bir gönül ararım; garip gönlüme göre,
Ne bir desti suyum, ne fincanım var,
Bir aşk arıyorum garip gönlüme göre.

Ben bir kiracıyım yalan dünyada,

Sen değil misin ki, sevenini öldüren,
Yaşanmış tüm anıları ezelinden sildiren,
Aşkından sarhoş edip bu canımdan bezdiren,
Aşk, sönmeyen kor ateştir, bilemedin sevdiğim.

Belli ki bu akşam yazmıyor kalem,
Geçmiyor zamanım, bitmiyor çilem,
Yüreğim ağlarken ben nasıl gülem,
Kaderim bu benim, tükenmez çilem.

Bedduamı aldın benim vicdansız,
Ömür boyu mutlu olman imkânsız,
Bir gün aşk senide yakar apansız,
O zaman sevmek ne; anlarsın beni.

Bir sevda aklını başından alır,

Yüklendim sırtıma dert sandalımı,
Bir omuz verecek dost bulamadım,
Ümitle dolaştım dost kervanımı,
Bir selam verecek dost bulamadım.

Aklım hep maziye takıldı kaldı,
Bir türlü yarını göremiyorum,
Gözlerim mi kör, aklım mı durdu,

Beklerim yıllardır dönecek diye,
Sevgilim bu yoldan gelecek diye,
Kaç kez yağmur yağdı kaç kez kar yağdı,
Hala sen gelmedin canım bu cezan niye?

Üstüme yalnızlık bulutu çöktü,
Git desem gidermi canım almadan,
Sensizlik her gece boynumu büktü,
Gel desem gelir misin beni kırmadan.

Her ayrılık, yağmur bulutu gibi,

Kaldım yapayalnız ve kimsesiz ıssız sokaklarda,
Yine sensiz kaldım çaresiz, kaderimle baş başa,
Hayatla mücadele verirken yorgun bedenim,
Gözlerimin seni aradığını hissediyordum gizlice.

Yıllardır çabaladım ben boş yere yoruldum,
Tanrım kalpsiz kuluna istemeden vuruldum,
Bir beni anlamadın; yok oldu tüm umudum,
Öğretemedim sana ben kalpten sevmesini.

Sevgi aşkla beslenir söylemedim mi sana?