Muhammet Çal Şiirleri - Şair Muhammet Çal

Meyhaneye kapanmışım,
Tanrım artık koru beni,
Yar sözüne aldanmışım,
Bırakıp da gitti beni.

Adım adım yürüdüğüm yollar tükendi,
Günlerim geçmiyor derken yıllar tükendi,
Hayattan haz alamadan ömrüm tükendi,
Bir varmış bir yokmuş oldu benim hayatım.

Dünyada kuru yaprak,
Ölünce sarar toprak,
Bedenin çürüyünce,
Ruhunu serbest bırak.

Nasıl sevdi seni kalbim bilmezsin,
Sen gönlümde nadide bir çiçeksin,
Benden başkasında solar gidersin,
Gir kalbime; gönlün aşkı öğrensin.

Ne kaldı elimizde hatıralardan başka,
Geldi geçti seneler, gençliğim gitti boşa,
Yazımı, baharımı çevirdin kara kışa,
Şimdi dönsen ne yazar; benden sana elveda.

Şu kısacık ömürde, mutluluk elbet haktır,
Hayat mecburi süreç, yaşarız çare yoktur,
Sevmeyi bilmeyene; neylesin tabip, doktor,
Yaşamak istiyorum doyasıya arkadaş.

Düşünmeden geçmişin; derdini, kederini,

Maziye baktıkça kanar içimde,
Geçmişin o güzel hatıraları,
Canlanır dün gibi her şey gözümde,
Hayalimde yaşıyorum ben anıları.

Sen aşkımla alay edip, çekip giderken,
Düşünmeden gönlü kırık bir dağ bıraktın,
Sen sevmeyi oyun sayıp, gülüp geçerken,
Çiçek açmaz, gül bitmeyen bir bağ bıraktın.

Ömrümüz bir bahar akşamı gibi,
Güzellikler kısa sürer bebeğim.
Mutluluk bir sabah rüzgârı gibi,
Eser geçer, tutamazsın bebeğim.

Hayat sevgi ile anlam kazanır,

Sen sevgiyle merhametle,
Sevdin bizi hep şefkatle,
Emek verdin bin zahmetle,
Benim canım anacığım.