Muhammet Çal Şiirleri - Şair Muhammet Çal

Bu nedir Allah’ım dünyanın hali,
Sevenler sevilmez, sevilen sevmez,
Bir karmaşa başını almış gidiyor,
Kimse hatır gönül almayı bilmez.

Boş verdim gidiyorum dünyanın dertlerine,
Ne var ise yazgımda; razıyım kaderime,
Her seven bin sitemkâr; sevip gidenlerine,
Sus ağlama gözlerim, gülmek senin de hakkın.

Elbet bir gün durulur, hoyrat gönlüm uslanır,

Her cefana bin sabır gösterdim de olmadı,
Neyim var ise aldın, yine gözün doymadı,
Sabrın son demindeyim tahammülüm kalmadı,
Gel de bir derman eyle, şu gönül dertlerime.

Aşk derdiyle tükendim, düştüm tabip eline,

Kapkara bir gölge gibi ardımda,
Durmaz yürür adım adım yanımda,
Değişmez bir yazgı oldun alnımda,
Bir kader çizgisi oldun yalnızlık.

Yaktı sevdan beni çarem bulunmaz,
Hasret acı, bir teşhisi koyulmaz,
Yürekten yanmışa hançer vurulmaz,
Değmeyin derdime derman o yârde.

Sevdiğini alamayan bu dünyada güler mi ki,
Aşk derdiyle tutuşanlar muradına erer mi ki,
Bir güzele gönlün veren, başkasını sever mi ki,
Dünyada gülemeyen, mahşer günü güler mi ki vay.

Nice insanlar gördüm, bir dilim aşa muhtaç,
Öyle insanlar var ki; her şeyi var, gönlü aç,
Nice zengin insanlar; cebi dolu, gözü aç,
Her kulun bir dünyası var kendince yaşıyor,
Herkes bir amaç için farklı yolda koşuyor.

Otur be arkadaş; içelim senle,
Anlat derdini payet benimle,
Doldur meyhaneci kendi elinle,
İçelim dertlerden kurtulmak için.

Sormasın dostlarım gelip hatrımı,

Sırtıma yüklendim dünya derdini,
Kalkıp da gidecek güç bulamadım,
Derman bulmak için düştüm yollara,
Dünyayı dolandım iyi olamadım.

Kadere suç bulup; sitem ederiz,
Her suçu günahı ona yükleriz,
Bazen düşünmeden isyan ederiz,
Kul kahpe çıktıysa; kader ne yapsın.