Mücella Pakdemir Şiirleri - Şair Mücella ...

Canına yandığım, sabî döversin
Neyine yetmez ki kulağı çekmek?
O bile fazlayken, bir de söversin
Ne mümkün âlemde bileğin bükmek!

Kolayına gelir basmak kalayı

Çarpışamazsın
Bu mâsum yüreğinle
Ezilirsin küçücüğüm
Koklanmamış dağ çiçeğim
Koparırlar ve harcarlar
Saklanamazsın

Türk’e kefen biçenler, 15 Temmuz gecesi
Taylar gibi şahlanan millete bakın hele!
İmandan sonra vatan, aşkların en yücesi.
Cihat emrini alan millete bakın hele!

Bizdik o gece, bizdik, uçağa sapan atan,

Beynimin süngerini daha yeni kuruttum
Tetik çeken sevdamı bir an için unuttum
Bir türkü kurşunladı; şakaklarımda tuttum
Üşüştü perilerim demli bir çay arası
Nevrim ters dönüverdi; tuttu şiir sarası

Sana bin kere dedim
Beni sınama
Yokuşta yorulurum
Sinsi bir intihar yapışır yakama
Ânîden durulurum

Tanıyor gibiyim sanki bir yerden
Beni benden eden sen misin güzel?
Elimi uzatıp tam buldum derken
Veda edip giden sen misin güzel?

Her bahane ile adın anmıştım

Hani müttefiktin, yalancı melun!
Türkiye’ye diktin göz Amerika.
Kesilir yurduma uzanan kolun;
Yanına bırakmam, söz, Amerika!

Bu nasıl konsermiş; tam yedi cetti

Nasıl bir aşk oyunuysa, yerden yere vurdu beni
Sen kazandın, ben kaybettim; böyle oyun yordu beni

Kelimeler tuzağında kalbim şimdi paramparça
Utansaydın hiç değilse ağladığımda bir parça

Ne paylaşacağım senle; neye çözüm bulacağız?
Sen zulmetsin; bense nurum; hiçbir niyet aynı değil.
İki laftan sonra kesin, yaka paça olacağız.
Ne ahiret ne dünyada aidiyet aynı değil.

Benzeşmiyor değerlerin; ortak değil hiçbir paydan.

İhtimal yağmur yağıyordu gidişinde
Belki gece küsmüştü hüzne boyadın diye
Şavkı gözlerde elmas, şadûman mehtapları
İmkânsızlığın kapkara gölgesi gözbebeklerimize düşüyordu
Zemberek kaçkını saatlerde kirpiklerimiz üşüyordu