Mine Yılmaz Sevinç Şiirleri - Şair Mine ...

Türkü türkü ararım,
Seni içimdeki,
Sazın tellerinde.
Ay ışığını beklerim,
En güzel nağmeler için.
Mine Yılmaz Sevinç

Ben seninle büyüdüm,
Ben küçük bir çocuktum sevgilim seni sevdiğim zamanlar,
İyi ki aldatmışsın beni,
İyi ki kalbimi vurmuşsun duvardan duvara,
İyi ki çiğnemişsin gururumu...
Ben şimdi eski ben değilim,

"Sevdan var yüreğimde." dedi kadın,
Adam duymadı...
Soluksuz yürümeye devam etti,
Sahiller boyunca yok,
Şehirler boyunca,
Patikalar boyunca,

Ne vakit düşünsem şu hayatı,
İçim de hangi dala konacağını
Şaşıran kuşlar beliriyor.
Öylece kalıyorum ,
Yarı buruk, yarı sevmeye aç.
Şu ten ne acılar sezdi,

Işıksız diyarlarda kalmış,
Bir çocuğun elinden tutmuş gibiyim.
Babasız, yarı umutları griye kesmiş bir çocuk.

Şimdi örselenmiş hayalleri koynunda.
Sokak sokak cebinden düşürdüğü,

Bir sokak göreceksin solda,
Korkma dal içine,
Biraz şiir kokacak,
Biraz alaturka,
Arasıra alafranga sözcükler geçebilir aradan,
Akasya çiçekleri biraz başına değecek yürürken,

Gece boyu bir çocuk sokakta kaldı,
Sen görmedin o çocuğu.
Ben gördüm
Ben gördüm onun tırnaklarının arasında kalmış toprağı,
Ben sürdüm yüzümü onun göğsüne.
Kucakladım durmadan.

Pabuç gibi dili var
konuşan organlarımın,
Herşeyi soruyorum kalbimle kalbime,
Beynimle beynime,
Aldığım cevaplar hiçte iç açıcı değil muhterem,
İnsanlar hep haksız çıkıyor...

Bir Şubat soğuğu gibi oturdun içime
Hiç yoktan yere.
Bide oturdun benimle yüzsüzce baharı bekledin,
Hani çıkıp gidemedin de.
Bahar kapıda,
Çiçeklenmekte var,

Uzun bir yoldan geldim
Heybemde tükenmemiş umutlar
Yitip bitmemiş bir küçük sevgi
Nergis kokulu sevdam var
Çok yorgunum
Heybemdekileri kapına bırakmaya geldim