Nerde kalmıştık şair dedim?
-Aşk, özlem, ayrılık, şiir dedi.
Şair haberin var mı?
Merakla baktı gözlerime.
Savaş var, çocuklar ölüyor,
Bizler cezalı çocuklardık
Öyle doğduk, bu namussuz çağda
Dudak kıvrımlarımızda acı
Gözbebeklerimize isyan yerleşmiş
Neydi suçumuz
Ürkek bakışlarını bıraktığın kapı aralığı
İncecik boynuna dolanan hain halatı
Fidanken usulüne uydurulan kumpası
Unutmadık oğlumuz Erdal
Sen her Eylül yeniden doğdun
Kendimi yoktan var ederken hiçlikte,
Gözlerimde ararken beni,
Sırrında buldum, eyvallah.
Aşk ile yanmayı senden öğrendim.
Alemde bir nefes, hayalde ney,
Ah! Nerde o eski okul yolları,
Kucağımızda sımsıkı sarıldığımız
İçinde; kurutulmuş çiçekler
Sakladığımız kitaplarımız…
Gözlerimizde utanç,
Dün geceyi aklıma
Seni kalbime gömdüm
Özgürleşmiş bir köle gördünüz mü
Ben gördüm
Anılara söz geçmiyor
Yüreğinde nice acılar avutmuş bir kadınım ben
Hasretin ayazında buz döktüm gözlerimden
Yokluğunu nakış gibi işledim düşlerime
Yine de sana yenilmedim, yenilmem
Biliyordum öyle kolay olmayacaktı seni unutmak
Gel diyorsun, öylece çık gel
Eteğimi toplayıp
Bir çift ayakkabı ile çıkıp geleceğim
Bavul bile almayacağım yanıma
Vakit üçüncü perde,
Son gösteriydi.
Oyun seyredenler için bitmiş,
Kendisi için yeni başlıyordu.
Seyircileri selamlayıp,
Giyinme odasına gitti.
Özlüyorum seni
Uzaklığının, yakınlığını
Sabaha doğan sesini
Sıcacık nefesini
Öfkeni, bezginliğini
Boş vermişliğini
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!