Metin Gürbüz Şiirleri - Şair Metin Gürbüz

Ne kadar değişti toplum düzeni
Arsızlar hırsızlar takdir görüyor.
Sarıp sarmalıyor basıp ezeni
Kendini sevene hasdir çalıyor.

Şaştım kaldım

Kanın boşalmasıdır
Gencecik insanların
Damarlarından

Bedenlerin yere yığılması
Vücutların ayrılmasıdır

BU. YARA TA KERBELA DAN KALMADIR

Tabip dur dokunma yaram elleme
Bu yara ta Kerbela dan kalmadır
Sen onu ey olur geçer belleme
Bu yara ta Kerbela dan kalmadır

ELLER ACIMASIZ

Gönül anlatsaydım yaptıklarını
Eller acımasız hemen vururlar
Eğer mahkemeye verirsem seni
İlk celsede işkenceden tutuklar

GÖTÜR ARTIK GÖNLÜMDEKİ ÖLÜNÜ

Kapandı gönlümün sana kapısı
Uğraşma güzelim giremen daha
Sana verdim senin idi tapusu
Yıktın temelini öremen daha

GÖNÜL USLANDIRAN YAR OLMAYINCA

Yüce dağlar kışlığını kışlar mı
Engini yükseği kar olmayınca
Deli gönül deliliği boşlar mı
Gönül uslandıran yar olmayınca

Kalbim küt küt atar kaynar hep kanım
Gül yüzlü sevdiğim seni görünce
Diz bağım çözülür titrer her yanım
Kara gözlerinin içi gülünce

İçimde bir his var olur muradım

Ah be gönlüm senle ne çok güreştim
Kaya oldun sökemedim ben seni
Bütün gücüm ile sana direştim
Kolun tutup çekmedim ben seni

Ne halın var çıktın güzel avına

Hoyrat mı kopardı dalından seni
Solmuş yanakların gazele dönmüş
Daha yaşamının bahar dönemi
Hayata küstüren nedir güzelim

Neşeliyken olur olmaz gülerken

Hak ediyormuyuz diye düşünürüm bazen.
Eşi benzeri olmayan bu ülkede yaşamayı
rastladığımda yemyeşil ormanlara.
Dorukları yaz kış karlarla kaplı kartalların şahinlerin
sesleri duyulan, başları dik özgürlüğün temsilcisi dağlara.
Hele, dümdüz uçsuz bucaksız buğday dolu