Metin Gürbüz Şiirleri - Şair Metin Gürbüz

VAY

Sen mi büyüttün bunları.
Bu kınalı kuzuları.
Yıktın bunca umutları
Duymazmısın ağıtları

Bu gün oldu kul hakkını yemedim
Yemedim daha da yemeyeceğim
İnsanı yerdim ya kötü demedim
Demedim sonrada demeyeceğim

Bu toprakta sallanmışsa beşiği

İNSANIZ ÖZÜNDE

Zahit sen bizlere eyleme bühtan
Biz seni muhatap alan değiliz
Bir zerre çamurdan bulanmaz umman
Kinin deresinden dolan değiliz

İÇİNDE

Niye gönlüm efkarlandın
Hüzünlendin kahırlandın
Sorguladın yargıladın
İşte özüm hak içinde

Hoşuma gidiyor

Ben son sınıftaydım
sende lise ikide
hani o kırmızı elbisenin içine
birde siyah gömlek giyip de

Ansızın içime bir kuşku düşer
Korkarım ellere kanar mı diye
Gönül kuşa benzer tez konar göçer
Uçup başka dala konar mı diye

Çekemezler aramıza girerler

O GÖNDERDİ BENDE GELDİM

Zeval olmazmış elçiye
Kıyamadım şu gönlüme
Git halimi anlat diye
O gönderdi bende geldim

ÖLDÜRÜN BENİ-2

Sarı saçlarını indirip bele
Gezme ey sevdiğim öldürün beni
Kaşlarını çatıp gözünü öyle
Süzme ey sevdiğim öldürün beni

N'OLUR

Sevdiğim gönül evine
Kerem eyle girem n'olur
Şu gönlümümün emeline
İzin ver de erem n'olur

Güzel gönül gıdasıdır
Sevip sevip doyan var mı
Tüm dertlerin devasıdır
Bunda yanlış yalan var mı

Güzelin güzelse huyu