Metin Gürbüz Şiirleri - Şair Metin Gürbüz

Güzel Alan Sürer Zevki Sefayı


Karşı dağlar kara kara görünür
Zehmeri ayında kara bürünür
Yari güzel olan herdem öğünür

GÜZEL-1

Nasıl inandırsam sevdiğim seni
Sıtkınan seviyom bilesin güzel
Al hançeri vur parçala sinemi
Açıp da aşkımı göresin güzel

GURBET- 2

Ellerden duymadım. kendim bilirim
Gelenin yüzünü, güldürmen gurbet
Bile bile döner,yine gelirim
Gelenin yüzünü, güldürmen gurbet

Toprak mıknatısa benzer
Dünya manyetit alanı
Hergün azar azar çeker
Görmedim hiç kurtulanı

Sultanlık olsa kudretin

HEP SONBAHAR KIŞTI GÖNLÜM

Hiç baharı olmadıki
Hep son bahar kıştı gönlüm
Kederlere doydu ama
Mutluluğa açtı gönlüm

HALK İÇİNDE BİZE ALEVİ DERLER

Halk içinde bize alevi derler
Gerçekte altınken pul biliniriz
Bezimizi sağlam örmüş erenler
İpekten atlasken çul biliniriz.

Kaç senedir peşi sıra yeldiğim
Bırakıp gitdi de unuttu sanma
Güzeller içinden seçip aldığım
Kendisini benden soğuttu sanma

Hayalin gitmiyor gözüm önünden

GAMLANMA EY GÖNÜL GAMLANMA YETER

Senin gibi gönül görmedim daha
Gamlanma ey gönül gamlanma yeter
Ömrümü zayettin ah ile vaha
Gamlanma ey gönül gamlanma yeter

ETME İTİRAZ

Gönlümün sultanı, bahçeye gelmiş
Bülbüller ötüyor,dinlesin diye
Ağaçlar dalları,üstüne eğmiş
Güneş gül yüzüne,değmesin diye

GELMİYOR YOLA

Bir güzel sevmişim gözleri ela
Başıma oldu ya dostlarım bela
Ne yapsam ne etsem gelmiyor yola
Hiç birinde bulamadım faydayı