Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Rojem;
Önünde diz çöküp,
Yerden göğe kadar sevesim var seni...

Kızsanda
Küssende
Gitsende
Yine gel.
Gönlümdeki tahtın
Seni bekler.

"Sen yok musun sen" dedi.
O da biliyordu yoktum.
Bu çağda var olmak ince düşünen kalbe cezaydı.

DOĞUMDAN ÖLÜME KADAR SÜRECEK BU YOLCULUĞUMUZDA, SEVGİ VE SAYGI İKRAMIMIZDIR LOYA...

Bütün ara yolların ana yola varmak gibi bir derdi vardır.
Benim de sana...

Baş köşesindeyim gönlümün.
Üstümde masmavi gökyüzü.
Üstümde masmavi deniz.
Uçsuz bucaksız bir evrende kimsesiz.
Kendim kendime konuk olmuşum.
Bu çağ bana uzak.

Rojem;
Yurdum oldun,
Sınırları olmayan...

Yine gece sabaha yol veriyordu,
Yüreğim ateşinde eriyordu.
Belki de ilk defa bir adam,

Denize bak ışıl ışıl sevgilim!
Herkes yakamoz der geçer,
Ben yüzündür derim...

Yaşlı bir insan öldüğünde bir insan ölmez,
Kültür ölür,
Sanat ölür,
Edebiyat ölür,
Bilgi ölür,
Yüzyıl ölür.