Mesut Sav Şiirleri - Şair Mesut Sav

Geceye yıldızlar sığdı,
Tene can...
Ufkum hepsinden genişti.
Sığdıramadı yalnızlığımı...

Ben ölünce örtün örtün beni.
Toprak sımsıkı sarsın gövdemi.
Üşütmesin poyraz yeli,
Bıraksın yerine meltemi.
Ne başımda bir ağaç olsun
Ne de kuş sesi.

Yalnızlığımı denize fısıldadım yüreğim gibi çalkalandı.

Yan yana iki çizgi gibiydik.
Solumda sen,
Sağında ben.
Birbirine kesişmeyen...

Bütün kuşlar maviye uçar Rojem.
Bütün kuşlar göğe avuç açar.
Bütün ağaç dalları bekler kuşları.
Bütün dallara silüeti düşer sevdamızın.
Bütün sözcükler şiirleri bütünler de...
Bir ben yarım kalırım...

Yar seni unutamam.
Unutsan bile beni.
Hiç kimse dolduramaz.
Kalbimdeki yerini.

Avucuna güller koysam.

Ben alevdim oysa sen nar.
Gözünden düşen bir damla yaş kadarmış aşkının ömrü.

İçimden hiçbir şey gelmiyor bugün.
Çayın tadı buruk,
Kahve fazla kavruk.
Hayatım yıkılmaya yüz tutmuş,
Savruk...
Hangi kadına baksam seni görürüm.

Rojem;
Önünde diz çöküp,
Yerden göğe kadar sevesim var seni...

Kızsanda
Küssende
Gitsende
Yine gel.
Gönlümdeki tahtın
Seni bekler.