Meral Meri Şiirleri - Şair Meral Meri

Ölmeden önce yapmak istediğim binlerce şey var.
Ama bizler binler içinde değiliz-
Birler içinde bile değiliz;
Bu yüzdendir ya,
Ölmeden önce yapmak istediğim tek bir şey var, tek bir gün, tek bir sen,
Ne kadar da yalnız o öyle.

Benim duruşum yıkıktır;
İstifimi bozamam,hiçbir sevgiye ve hiçbir kötülüğe.
Canımın istediği bir hikâyeyim ben,
Anlatamam öyle kendimi; sağa -sola zırt pırt.
Ele avuca dökülemem,
Anlaşılır değil,bu hâl...

İki ağacın sırrını çözmek için onun gövdesine bakmak gerekir,
Ama yetmez,özüne bakmak icap eder,ama o da yetmez;
Çünkü bir ağacın sırrının gömüldüğü yer ta köklerine değin iner.
Biliyor musunuz ki; dünyadaki tüm yok edici vukuatlları insanlar yapar
Ama ağaçlar suçlanır?
Çünkü ağaçların fazlası azını -azın da fazlasını öldürmek gibi bir derdi yoktur.

Kendimi hâlâ iyi hissetmiyorum; sanki yas gibi,
Sanki kaza geçirmişim de komaya girmişim gibi,
Ve uyanmışım; ne oluyor bitiyor dünyada der gibi,bakınıyorum öylece size.
Ağlamak gibi...
Ama aslında uyanmadım,ölüyüm aranızda kalmak gibi!

Bugün öfkeli uyandım;
Suç işlemişlerin suçlarını gizleyeceği o kalabalık öfke gibi, değildim.
Ki zaten suça inandığım da yoktu artık...
Öfkeye,
Sakinliğe,
Sevgiye

Tam sevmeye
başlamışken
Bu giden onun kokusu;
Bana bunu yapmayacaktın
köknar ağacı.

Nisan 1918 Lyon da bir pazar sabahı güneyden gelen ılık rüzgar nasıl da ihtişamlıydı, sakin bir sabah, sarımsı ve az gri her yer,gözümün gördüğü her yer.. Sıcak bir kahfe istermisiniz Kont Bryan? Lütfen. Bugün herkes nere de Edmon? Efendim herkes sabah ayini için Fourvière Katedraline gittiler. Peki o halde teşekkürler, Efendim çok saygıdeğer madam Ange bugün sizinle önemli bir konu hakkın da görüşmek istiyorlar,saat kaç gibi randevü vermemi istersiniz? madam Angeye bugün onu kabul edemeyeceğimi ve çok önemli bir iş için kent dışına çıkacağımı ilet. Peki efendim. Bölüm 2 Ben bir Lyonnais olarak burda bulunmaktan onur duyuyorum beyler ve bayanlar burda bulunma sebebimizi açıktır ki, Bulunduğumuz savaş,şimdi sizler de biliyorsunuz ki bu savaşın sonlarına yaklaştığımız günlerdeyiz...

Bir hayal gerçek olmayı bekledi
Kızıl şaraplar döküldükçe.
Tüm ümitleri avuçlayıp avuçlayıp
Üzgün ve kederli sancılarla
"Yok olsanıza! "diyen Anna Pavlova,
Yaşamak çok bayat bir cümle size,

Öyle canım acıyor,ölesiye korkuyorum ki
İçim bu yüzden denizlerin dibi
Bu yüzden tozla kaplanmış dağlar gibiyim
Yapraklarım dökülüyor
Bir hışırtı içindeyim; hem ses var,hem sessizim
Yanıtsız kalan cümlelerden farkım yok

Bir kaplumbağa ya da bir salyangoz gibi, bir labirentin içinde olduğunuzda
Oradan yine de bir çita gibi çıktığınızı asla göremezsiniz
Çünkü biri yavaştır diğeri de çok hızlı
Ve ikisine de hayat diyemezsiniz
Sadece şöyle diyebiliriz: Evet,bir zamanlar benim de üzerimde bazı fotoğraflar vardı
Evet ama -şimdi hiçbiri yok, diyebilirsiniz