Meral Meri Şiirleri - Şair Meral Meri

Yaşadığım yok, öldüğüm de;
Her şey antika her şey sensiz burada...

Ve ensemde bir çarşı kalabalığı, ayak izleri var;
Her şey ağrıyor her şey şifasız burada...

Aptallaşacak kadar sevmek vardı...
Dertten değil de,
Mutluluktan uyuyamamak vardı.
Yahu! İşte anlasanıza;
Aşk vardı,
Aşksızlıklarımızı kurşunlara dizen...

Her taraf bembeyaz bir ötünün içine saklanmış
Yalnız ikimiz açıkta,ikimiz çıplağız;
Dokunuşa göre hissedilir bir biçimdeyiz.
Bir evin saydamlığıyla kaynaşıyoruz,
Her şey çok açık-çok parlak.
Beyazlar içinde oynaşıyoruz

Her şey sana dair olunca...
Neden mevsim hala kış diye inatla baş kaldırıyor?
Halbuki başım -başına böyle muhtaç, ve inançla durulunca.

Maziye saklayacağız biz bu aşkı
İyiliklerle güzelleşen
Meşe ağacının ağlayışına sığınacağız ikimiz de
Belki hiç bahar gelmeyecek göğümüze
Ama bileceğiz ki, kış daima bizimle
Ayrı yuvaların -ayrı kanatları altında

Sen onu bulduğunda o gün dünyanın nabzı farklı atar
Çünkü o endişesiz bir aşktı senin tahtında
Ve sen aşıktın ona
Küçük bir erkek çocuğunun çoğalmışlığı kadar,aşık.

Meral Meri/ Mavi Masalımın Yeşil kırıntıları

Bir gün biri çıksa karşıma dese ki: Bildiklerini unut
Ya da dese ki: Unutmak için bil
Ne yapardım o zaman; sanırım önce sarsılırdım
Çünkü sanrılarım o denli çok ki
Sonra sonra ona derdim ki: Ölüm nereden başlıyor?
Çünkü ben hiç doğmadım.

Yaşamak kendinle tanışmaktır.
İçinin neye benzediğini bilmeden yaşamak- yaşamak mıdır?
İşte burada başlar ağır tanışmalar,
Kaç damarın niçin gerilmiştir,
Sebebini bilmekten uzağım demek de
Güzel bir beceri olurdu yaşamak için...

Düşünüyorum, öyle uzak şeyleri;
Ağaçları,bulutları,yağmurları...
Ve uzun saçları,ağarmış saçları,uykusuz saçları...
Güya hep aynı kalacaklarmış gibi,
Onları,olmuşları,olacakları, düşünüyorum öyle,
Sanki işim gücüm tükenmiş gibi,öyle yakın şeyleri.

Korkarak yaşıyoruz; korkmalıymışız da...
Bazı ufak akıllar öyle diyor...
Yolda yürürken insan yüzüne bakmanın sırrı olsa bakarsın...ama korku var!
Ne korkusu bu; yaşama alanın daraltılışı -kimce?
İnsanca olmadığı kesin.
Küçülüyoruz,düşürülüyoruz,sefilleşiyoruz; bence korku burada olmalı,