Meral Meri Şiirleri - Şair Meral Meri

Sabah uyandım ve evi dağınık gördüm...
Tıpkı kalbim ve ruhum gibi darmadağınıktı.
Bir şarkı çaldım,şarkı bile acı çekiyordu,
Bir kadın ruhunu kaybetmişti,
Tıpkı benim gibi o'da dağınıktı...
Akşam oldu ve sokağa çıktım,

Ey alemlerin Rabbi Yüce GAFFAR C.C
Halimize merhamet eyle!
Sen uyandır kalpleri,hatırlat kendini bize.
Geldiğimiz gibi dönelim yüceliğine.

Yaşıyoruz arkadaş;
Tütsülerin dumanında,
Fırtınanın savurduğu su tanelerinde,
Annelerin ninnilerinde,
Ve babaların o muazzam vazgeçilmez dualarında;
Saklanmaksızın yaşıyoruz

Biz mutlu oyun çocukları
Biz mutlu okul çocukları
Biz mutlu aile çocukları
Dünyanın üzülen tüm çocuklarını asla unutmayız
Onları sevincimize ortak ederiz
Oyuncaklarımızı verir

Lastik tekerlekler altınca tüm çıplaklığım öldürülüyordu
Bankta unutulmuş günlük gazeteye tabi idim
O sarıp sarmalayacaktı unutulmuş bir köşede eriyen kanlarımı.
Nasıl da buzlarından tek tek ayrılıp haykırıyordu"Ölüyoruz! "diye.
Hemen yanıbaşımda bir kavak ağacının çıplak dalları arasına sıkışmış
Sonbahardan kalan tek bir yaprağın rüzgarın cazibesine aldanıp düşmesi gibi

Sana ne desem biliyorum o bir türlü haklı ve doğru cümle olmayacak;
Öyleyse dilediğimiz kadar ölebiliriz.

Onu artık tanıdım, dediğimde
Güneş ertesi sabah yeniden doğuyordu.
Onun kalbini kırdığımda
Güller bana küsüyordu.
Ona kışın da kalbi kırılmış desem;
"Yazın ortasında üşüyen bir kalbim" var diyordu.

Biraz daha bekleyin,
Durun, bekleyin.
Bir bebek kadar nefes almalıyım.
Bu yalancı şehir
Belki beni size, anlatmaya yetecektir o zaman...

Şöyle ucu bucağı belli bir şey istiyorum

Kış günü gibi üşürken
Yaz günü gibi ısınmak
Sonbahar gibi savrukken
İlkbahar gibi toplanmak istiyorum

Ey günün başlangıcı! Bu ürkütücü seslerin içinden Geçip gitmem gerek; Gitmem gerek rüzgara.. Ey sonsuzluğun sessizliği! Aranıza benide alın, Alınki alın bolşluklarım kapansın. Derinliğin imgeleri beni çağırıyor sessizlikte.. Ey suskunluğumun harfleri! Ne çok kör var, Ne çok sağır var etrafımda Uzaklaştırın beni.. Ey engin mavi! Sen biliyorsun eserimi, Eserim iki çizgi arasında saklı, Beyaz sayfalarda uyukluyor hala.. Ey gövdem! Bu acı ızdırabını yok et. Sürgünleştirmek hakikatleri yok kılmaz, Kaybolmak buldurmazki beni,sislerdeyim.. Ey sancılı kalbim! Yok olma aşamasındasın, Sabrediyorsun biliyorum, Sükunet içindeki acı kıvılcımlar seni yakmasın... Şair Meral&Meri 13/06/2012/ HAYATINIZIN İÇİNDEN GEÇMENİZ GEREKİYORSA BUNU KAYBOLMADAN DA YAPABİLİRSİNİZ..