Gece hep karanlıkmı batıyordu
Dünya denen yerde;
Yoksa gündüz denen şey arada birde olsa doğuyormuydu
Unuttukmu biz gülümsemeyi
Herşeye rağmen insanlık adına
Özledikmi sevdiklerimizi
Konuşacak hiç kimsem olmadı benim
Senden sonra
Ölüm bile kabüllenmedi yanına beni
O soğuk kışta
Eksikleri giderek artılandı ruhumun
Yenilerini koyamadım gözyaşlarımın
Köşebaşlarında çocuklar öpüşmeli
Salkım ağaçları açmalı
Hep el ele gezmeli sevgililer
Umutla,saygıyla,uygarca
Yaşanmalı aşk en derinden
Sarsmalı düşümlerini
Bu defa saygıyla paylaşım
Bu defa eşittirle yaşam
Bu defa yalansız gözler
Ağır adımlarla,güvenle,inançla
Adım atmasamda yolun başında bekliyor olacağım
Bu defa sevgi var
Aylardan Ağustos
Güzelim salkım ağacı
Üzümleriyle bütünleşmiş
Arılar konup kalkıyor her saat başlarında
Aylardan Ağustos
Gündüzler sıcacık güneşle
Kalbim hiçbir yere ait değil
Ne bir şehre,ne bir insana
Ne yazık,ne ölüce
Kalbim özgür,en güzel şehirlere
Her geceyi sen diye düşlüyorum
Her gece seni düşlüyorum
Sıcacık göğsünde konuşmadan uyumayı
Ve usul,usul yağmur yağarken
Kulağına ayıp sözler fısıldayıp
Geceyi,ölümü seni düşlüyorum
Doğan güneşin ardında kanayan parmaklarım vardı benim
Hiç kimseye göstermediğim,uçurmadığım
Yıldızlara uçurabildiğim düşüncelerim oldu olgunluğum
Otuzunda bir kadınım ben artık
Acıyla duraksayan
Elleriyle konuşan
Bu gecede yoktun umutta
Bu gecede yoktun sevdada
Bu akşamda çalmadın yüreğimdeki kapıyı
Bu gecede sevişmedin benimle doyasıya
Bu gecede üşümüştüm hep senden sonrasında ki gibi
Bu gecede yanmıştı tırnaklarımın ucu
Yeni bir yaprak kıpırtısıydın
Hatırlarmısın gönlümün gönlüne düştüğü
Güzelim mayıs ayını
Gün yeşildi,ince sakin bir yağmur
Gülüşün tahta kırık kapıda
Sözcüklerin içeride
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!