Melih Coşkun Şiirleri - Şair Melih Coşkun

Hata yapmayı seviyorum
İnsan olduğumu anımsatıyor bana her seferinde
Seviyorum acıyı mutluluğu sevdiğim kadar
Acılarda bizim içindir bu dünyada
En az mutluluklar kadar

Hala özlenebilmek ne güzel değil mi
Uzaklarda olsan da adını anan birilerinin olması
Ustası olabilmek umut etmenin, beklemenin,
Uğruna harcamış olsan da koskoca bir ömrü
Acemisi olabilmek aşkın

Sen olmazsan yazamazdım diyebileceğim tek bir cümlem yok şu hayatta,
Geceler ve gündüzler boyunca
Sen olmadığın için yazdıklarımın dışında...

Görmüyor musun
Daha tükenmemiş paylaşabileceklerimiz
Hepimize yetecek bir gökyüzü var tepemizde
En büyük tesellidir bel ki de insana
Sevdiğiyle aynı havayı soluduğunu düşünmek bazen
Günaydın derken

Hayat hep böyle mi akıp gidecek
Erteleyerek sürekli güzellikleri
Yarını yaşamaktan
Kahrettik günümüzü
Son çeyreğe sığar mı yaşamadıklarımız
Dostlar söyleyin bana

Yalnız fahişeler ve gece bekçileri bilirler
Ne kadar uzun olduğunu gecenin.

Adına şiir yazılabilecek ne varsa uykudadır şimdi
Kanun namına kurşunlar sıkılır alnına gençliğinin
En güzel şiirler tevkif edilir

Bir garip oldum bu günlerde
Üşürken yüzümde ateş
Gülerken bile
Müthiş bir keder içimde
Hiçbir cümlemin sonunu getiremez oldum
Bütün kelimelerim eksik

Gündüzün son
Gecenin ilk mavisiyle parlayan yıldız
Işığın yansımaz oldu toprağıma

Uzak dağların ardında kaldığından beri yüzün
Ve yüzümüzde alevlenen hüzün

İçim acıyarak hatırlıyorum seni
İçinde Filistin geçen şarkılar gibi
Yağmura hasret bir ülkenin
Güneyli bulutların getirdiği kızıl bir gözyaşı sağanağına sarılması gibi…

Şubat

En iyi yapabildiğim iştir insan olmak
Gülüşümde ve her damla gözyaşımda
Her soluğumda biraz daha iyi anlıyorum şimdi
Daha iyi anlıyorum
Sırt çeviremediğim için insanların çaresizliğine
Kalbim daha hızlı çarptığı için bazı zamanlarda