Mekan Atac Şiirleri - Şair Mekan Atac

Işte geçiyor sakın ve ağır bir zaman, önümüzden.
Dokunsalar kırılacak, öyle görmüş hüznün acı halini.
Geçiyor işte hayatlarımızdan.
Otursa çay istese, sarılmaya can atan yüreğiyle.
Gitsede gelmese, diyorum.
Gelmem, dercesine baksa bana.

Şiirler yazmak istiyorum.
Yüreğinin şairi olmak.
Şarkılar dinlemek ve hüzünlenmek sana.
Ağlayan resimler cizmek istiyorum sana.
Gözlerden düşen damlaları hediye etmek.
Birtek sana kalmak isterdim.

"Üzerime düşen, kanlı nehrin suyunu içerken
Bana sunulan amacın anlamına sayayım.
Bana düşen, uzağı hesaplamaya mecal bulamazken, yanı başımda ruhunu dansa kaldırayım.
Şiirlerinde ölümüne dans etmek.
Sonra sana çay ısmarlamak"

"Ufak telâşlarımızla sokakları aştık.
"Sizi yakalıyorum" diyen, ardı sıra acılan sokak lambalarının ışığında kaybettik çocukluğumuzu.
Hangisi sobelemişti saklanan umutları.
Hangisi ele vermişti neşemizi.
Hangisi bize aydınlık oldu.
Korkularımızı aydınlattı.

Şiirler düşüyor gözlerinizden yanaklarınıza.
Size sarılsam.
Sarıp sarmalasam sizi.
Ziyan olmasa hiç birşey.
Paylaşsak birbirimize.
Yerden toplasam onları.

Gündüzlerinde yürümekti
bedenime verilen o yorgunluk.
Uzaklığın gözlerinden
okunan o derin hüzündü.
Ve saçların bilinmeyen bir koku.
Yalnızlığım da sessizliğin

"Son bulacak bir gün mutluluklarınız!
Sahte kişiliğinizin arkasına sakladığınız, yüzünüz görülecek.
İşte o zaman sizde bir "yalan" olacaksınız, tüm gerçekler gibi...!"

Nasıl bir tuhaflıktayım,
ölmüş sonra heyecanla

Ölmüş çiçekler gördüm ellerinde.
Acıların, mendil satan çocuğun duruşu gibi.
Dokunsam dökülecek, göz ardı etsem vicdanım sızlayacak.

Ölmüş çiçeklerini kokluyorsun biliyorum.
Yüreğine sakladığın acılarını geceye gizliyorsun.

"Biliyormusunuz bayım, ben hüzünlerimle doğdum onlarla yaşadım" dedi.
" Hüzünlerinize sarılmak isterdim, acılarınızı okşarken"

Bugün maviye sarıldım
Sana sarılmak istediğim gibi.
Öyle bir anda hızlıca

"Sözcüklerle resim yapın.
Fırçayla şiir yazın.
Yüreğinizi kabartın geceye.
Beyaz örtüsünü giymek
için dağlara yol verin..."