Sahip olduğuna güvenip azma
Bir derdin olunca inkara sızma
İnsan bu kaderde ne yazıyorsa
Sonunda hepimiz savruluyoruz
Gidenin ardına bakıp bekleme
Bahar gelmez saba yeli gecikir
Gül dalında gonca kalır sıkılır
Menekşeler çiçeklere karışır
Ömür kıştan bahara yol bulamaz
Gerdanında al yazması süzülür
Sen gidince anladım
ne kadar yorulduğumu
bu hayatın içinde
ne kadar da yalnız olduğumu
sen gidince anladım
Aynalarda gördüm ruhunu
Sessizliğini zamanın
Bakışlarına hapsolmuş yüreğim
Ve dudağımda sessiz bir fısıltı
Yalnızlığın dibine vurmuş her halim
Satırlarımda ararken seni
Bu mevsimde içimde
Canlanır tüm duygular
Hissederim ruhuma
Dokunan tüm elleri
usul usul bıraktım
Tüm geçmişin izleri
Senden ayrı kaldığında bu bahar
Çiçekleri kokmaz yaprağı olmaz
Bülbül güle yandığında bu bahar
Haykırsa da kimse onu duyamaz
Sorma sensiz nasıl geçer bu zaman
Bu gün bir kasırga geçti üstümden
Bir yudum su boğazımdan geçmedi
Elim kolum tutmadı dilim varmadı
Senin gittiğini kendime söyleyemedim
Sen gittin bir parçam koptu yerinden
Sus kalbim yoruldum onu sevmekten
Gece uykusuzca sabah etmekten
Bir vefasız kalbe name yazmaktan
Sus kalbim yoruldum onu sevmekten
Bir kalbe bağlandım dünyam değişti
Kızıl akşamüstü ağlıyor gene
Seni arıyordu seni Süveyda
Yalnızlığı ufuklardan yüzdürdü
Yalnızlığı kovalayan Süveyda
Mor salkımlar yollarında yaralı
Yarama dokunma sen al yazmalı
Kaşına kirpiğine şiir yazmalı
Baktığın o yerde bir can kalmadı
Yaralı gönlümü sen de dağlama
Dert gelir insana derdi yeniler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!