Yalnızlık var sonsuz ruhumda
Keder ve acılarımla oracıkta
Boğuluyorum sanki yalnızlığımla
Yanımda milyonlarca insan olsa da
Sensizlik sürecek ben yaşadıkça
Bu boş kalabalık canıma yetti
Artık bu diyardan göçesim gelir
Biricik sevgilim kapıma tak etti
Açıp ta yalnızlığa sarılasım gelir
Kimseyi istemem artık kendi yanımda
Dün gece bir misafirim vardı
Yalnızlık ile keyifli bir sohbet ettim
Dargındı bana
Neden seslenmiyorsun değince sustum ve ağladım
Ben hep bu kadar çaresiz miydim
Solmuş yüzler
Akmış vicdanlar
Kararmış bahtlar
Kalemin kırılması demek
Rüyaymış yaşadıklarımız
Yalnızlık
Yalnız kalmak değildir
Yalnızlık
Onca insanın içinde kendini yalnız hissetmektir
Yalnızlık
Yalnızlığın pençeleri hırçındır
Batar insana zamansız zamansız
Andırır insana eski aşklarını
Ağlatır gecenin bir körü
Uyu bakalım uyuyabilirsen
Yosunlaşmış kaderim yokluğunda
Sensizlik dağ gibi büyüyor içimde
Aklım firar etti benden, kalbim ise kara kışlara teslim
Gün dönüyor zaman geçiyor
Her geçen saniye yeniliyorum kaderime
Yarab bu hasrete can dayanır mı
Zaman kısa yol uzun ben yorgunum
Her adımda engel var salmıyor
Zaman kısa yol uzun ben yorgunum
Mümkün mü bu yolda maksuda ermek
Yanık derler bizim sevdamıza
Yanıklarla doludur şu garip gönlümüz
Ama asla farkına varmayız yanmadan önce
Sonra bir bakmışız ki yanık küller kalmış geride
Yanık derler bizim sevdamıza
Sen yanımdayken de aradım seni
Yokluğunda olduğu gibi
Belki seversin diye beni
Çözmeye çalıştım hep seni
Karanlıkta aradım seni korkmadan
2012 de yazılıp hem dergi hem de internet ortamında yayınlalanan şiire bir "zil takarak" kendi adıyla yayınlayan arkadaş. "Ölüm" adlı şiiri silmezseniz bu sitenin yöneticisi ile görüşeceğim.