İlk aşkımdın sen
Önce sana yandım
Şimdi de kendime
Ondan bunları yazdım
O ne yüce duyguydu
Kurtuldum yüreğimdeki yükünden
Aşk olmayınca nefret de bitiyor
İsteyerek söküp attım kökünden
Aşk olmayınca nefret de bitiyor
Aşksız kalp ıssız kalmış bir höyüktür
Her nereye baksam seni buluyorsam
Her derdime seni de ortak ediyorsam
Tanrımdan sonra taptığım diyorsam
Ne geçti haydi söyle, ne geçti ki elimize
Her gün ağlıyorsam, yanıyorsam
Televizyon yoktu
Gazete de her zaman olmazdı
Öyle güzel cahildik ki
Keyfimiz bozulmazdı hiç
Dışarıda kar
Aşkın beni mahkûm etti
Gurbet ele attı gitti
Beni benden bile etti
Gelin görün ne haldeyim
Seni sevmek benim suçum
Daha hiç gelmeden gitmeyi seçtin
Demek ki gözünde değersiz hiçtim
Öyle saf sevmiştim dalganı geçtin
Birazcık sevseydin ne kaybederdin
Ecelim gelmeden ölümüm oldun
Bir hata işledim bin af diledim
Üstünde durmasan ne kaybedersin ki
Hemen her fırsatta bir tokat gibi
Yüzüme vurmasan ne kaybedersin ki
Neyin eksilir ki beni affetsen
Güneş açmış
Gökyüzü pırıl pırıl
Bahar geldi diyenler ile
Yolum ayrıldı benim
Karanlık çöktü gözlerimin perdesine
Yaşlanıyorum artık
Sevmeye zaman kalmıyor
Anlamıyorum
Özlüyorum eskileri
Yenileri ekleyemiyorum
Ne olur benden kaçmasan
Bu kadar uzakta olmasan
Dinlediğim her şarkıda
Sesin çınlamasa kulaklarımda
Dudaklarım böyle kupkuru
2012 de yazılıp hem dergi hem de internet ortamında yayınlalanan şiire bir "zil takarak" kendi adıyla yayınlayan arkadaş. "Ölüm" adlı şiiri silmezseniz bu sitenin yöneticisi ile görüşeceğim.