Mehmet Tevfik Temiztürk Şiirleri - Şair ...

Şahsım için rastlarım, nefsimi dinleyerek,
Sakın alınmayınız, ibret almanız gerek…

Yazmayı düşünürüm, artık yazamıyorum,
Nefsim için bir tuzak, çukur kazamıyorum…

İster sadık bir kul ol,
İstersen ihanet kâr,
Ne şekil yaşıyorsan,
Âlimlere ihtiyaç var…

(1995)

Patlıcan acı ise sebep genlerindendir,
Neyle sularsan sula, bu değişmez bir şeydir…

Patlıcan acı olmuş çünkü Rab takdir etmiş,
Tatlılık genlerine, Rab’den işaretlenmiş…

İçgüdü hayvanlarda;
Akıl biz insanlarda…
Hak var, bâtıl var; akıl,
Doğruyu bulanlarda…

(1991)

Sen hiç kendi kendini;
Eleştirebildin mi?
Dostunu, düşmanını;
Ayırt edebildin mi?

İnanıyorum diye;

Gerçek mekân ahiret, geçici yerse Dünya,
Derhal bâtılı terk et, sonsuz değil bu dünya.

Ahiret ki büyük yer, Dünyalar gibi değil!
Son toplanma yerimiz, et ve kemik hiç değil!

Irkın, rengin veya dilin,
Her ne olursa olsun!
Rab katında fark etmez,
Kardeştir kardeş olsun…

(1996)

Diyelim otobüsteyiz,
Kendi kendimizeyiz,
Bir gülümseme tutsa,
Mutlak deli zannediliriz.

Aklınıza fıkra gelmesin,

99 kuruştan,
Satmak zorunda kalmış,
Kârı 1 kuruşlarda,
Merhamet sana kalmış…

Almayıver ne olur,

Kâinat ezan okur,
Melekler Rab’bi anar,
Maneviyat kesilmez,
Zerrelerde ALLÂH(c. c.) var.

Ruhlar namaz kılıyor,