Mehmet Tevfik Temiztürk Şiirleri - Şair ...

Can taşıyan her kula Rab, şefkat emretmekte,
Yaralı hayvan hattı tüm gün hizmetimizde…

Aracını yavaş sür onları sakatlama!
Yaralı buldu isen sakın bırakıp kaçma…

Dünyevî gayeleri…
Düşünecek vaktim yok.
Ahiret mi hiç sorma?
Düşünüyorum çok çok.

(2000)

Hayvanı dövüştürmüş, hatta yaralatmışsın,
Kinin ve nefretinle, canını aldırtmışsın…

Rab hesabını sorar, zannetme unutulur,
Vicdansızlık hoş değil, çok sual sordurulur…

Lâ ilâhe İLLÂLLÂH!
ALLÂH (c. c.) ’ a verilen söz!
Ahirette pencere,
Kur’an’ı Kerim’de öz…

(1995)

5 tarafı cam olan, sağlam bir küp prizma,
Aynı bir dolap gibi, benzer vitrin camına…

Camlar, saydam ve kalın, ölçülerek kesilmiş,
Sonra yapıştırılmış, prizma şekillenmiş…

Merak ettiğim tek yer,
Ahrette ki yerimdir…
Bu günahkârın yeri;
Yoksa cehennem midir?

(2000)

Aksaklıklar çıkıyor,
Yaklaştığımız o an,
Kul farkına varıyor,
Ölüm geldiği zaman…

Âşık olacak kadar,

Ruhun bedbaht kalacak, çünkü sen hep katlettin!
Sebepsiz ve boş yere, vicdanları mahvettin…

Rab hesabını sorar, azap çektirir biraz,
Çünkü o her şeye Rab, kul hakkını bırakmaz…

Bâtıl engeller döşer, Hakk’ın düz yollarına,
Güneşi gömmek ister, mat karanlıklarına.

Zulüm egemenliği, karanlık hürriyeti,
Ahlâksızlık emeli, KURÂN onun nefreti.

Sen, gerçeklerden yana vicdanda merhamette,
Rehbersin insanlığa nam oldun hakikatte…

Sen, gönüllerde taht kal fikirler ile yeşer!
Seninle dost olmuşuz sana âşık tüm beşer…