Mehmet Tevfik Temiztürk Şiirleri - Şair ...

ALLÂH(c. c.) ’a gidilecek,
Gel sen hazırlıklı ol,
Hakk’ı kazanmak için,
Rab’bî bilgi ile dol…

(1999)

Bilgiye lâf atılmaz,
Âlimlere saygım var.
Fikir, zikir ayırmam,
Sınırlı bir haddim var.

O’nlar ki eğitirler,

Okula gidemedim,
Oyun oynayamadım,
Seyrettim doyamadım,
Lösemili çocuğum…

Özel eğitim gördüm,

İlim büyük ibadet, Âlim olmak amacın.
Sen cehaleti terk et, KUR’ÂN senin yardımcın.

Akıl güzelliğindir, mümine bu gerekli,
İslâm vahiy dinidir, Rab'bimiz eğitmeli.

Tövbe kula zor gelir,
Günahlar işletilir,
Rab’bin emri dışında,
Şeytanla gezinilir…

Sanal Dünya'n sunidir,

Lösemiyle doğmuşum.
Henüz daha çocuğum.
Annemi ve babamı,
Üzüntüyle boğmuşum…

Kelebeği incitmem.

Ebu Bekir Vasati, Hazretleri anlatır,
Başının üzerinde, bir kuş dolaşmaktadır…

Tutar kuşu yakalar, diğeri de gelmiştir,
Annesi geldi diye kuşu bırakıverir…

Sen geleceği bekle,
İstersen al zamanda,
İstersen hiç bekleme,
Gelmiş geçmiş bir anda…

Bir zaman çiftliğinde,

Taviz vermek istiyor, yok olasıca nefis,
İradem karar vermiş, ne bu içindeki his?

Muhalifsin dinimle, haddini bilmez misin?
Değişmez hakikatten, hiç kâr edinmez misin?

Yine susacakmışım,
Konuşmayacakmışız,
Zaten hep susuyorum,
Ve de konuşmamışız…

Yine susturulmuşum,