Mehmet Özsan Şiirleri - Şair Mehmet Özsan

Biten hergünün son saatinde,
senden kalan tohumları
yastığıma saçarım.
Sen bahar beklemez;
bir dalında üç çiçek açarsın.

Kar yağıyor bu gece
kar taneleri işveli
ayışığında bir naz bir niyaz.
Göz ucundan utangaç bir bakış
başını öne eğdi,kar beyaz.
Aldırmadı

Kan düştü
Kelebek kanatlarına
Uçtu
Feleğin uğurböceği
Yedi kat arzdan gelir türkün
Yağmur oldu her bahar

Bir nefes ver
yelkenlim yol alsın.
Bu yol umuda gider
çökse de gece, yolu yok gidilecek
ışımadan gün orada olmalıyım.
Bir düşün kumarı mı bu,

Duygularına al beni,
Temmuz sonu
Bir akşam üstü,
Ayçiçekleri ile döndür yüzümü güneşe.
Sarının canlılığını ver bana,
Serin akşamlarla sevişeyim

Gözlerinde gördüm
ne kadar çok yaşlanmışsın.

Salkım saçak ıhlamur ağacı
sarı çiçek dökmüş
güzel kokardı.

bir yoldu gidilen
katar umut dolu;
bir vagonu çiçek
bir vagonu toprak
bir vagonu deniz.
ne de meraklıydık kıyametler koparmaya

her doğan gün
başlangıcı her birikmiş yinelenmenin
güzeldir yaşamak sevdası
bakakalınır tan yerine
bir bakıştır uzaklığı
göz kadar yakın

tren garında
sevgililer ağlaşır
ayrılık çeker beni
mıh gibi kalakalırım
göremem bir köşede
nedense mahcup

Bu gece tuhaf;
Yıldızlar tutuk.
İçime bir evham düştü
Günden beri kaldırımlar eğri büğrü, dağınık.
Bu gece tuhaf;
Ay ağlamaklı.