Mehmet Macit Şiirleri - Şair Mehmet Macit

Küfrettik yıllar yılı, dedik: ‘’Siyonist ülke’’.
Katletti çocukları, tecavüz etti mülke.
‘’Terörist Devlet’’ diye, imza attık bir ilke.
Duygusaldır bu Millet, sözlere çabuk kandı.

Posta koyduk Davos’ta, kırıldı mı bizlere?

‘’Allah, askerimize, polisimize güç kuvvet versin,
Şehitlerimizin mekânları Cennet olsun. Amin.’’

Gelir Türk’ün ordusu,
Kaçar terör tortusu.
Onları haçlı besler,

Partilerin kavgası,
Vekillerin tafrası,
Hani Kıbrıs davası?
Elzem mi Anayasa?
Zamansız olur yasa.

(Dua)

Adalettin gücünü silah gibi kullanan,
Suçlu suçsuz askerin üzerine çullanan,
Yaylaları dururken yaban elde küllenen,
İlme beddua katan İmamların yüzünden,

o şehirde canım kaldı,
yüreğimi bir can aldı.
duyarım adını da koca şehir,
üşürüm.
saklı kalan anılar canımı yakar,
yandıkça,

Çeşmesi kurumuş, damla düşmüyor.
Taşları eskimiş, yardım gelmiyor.
Kumrular tünemiş, suyu bekliyor.
Hayratın aşkında, hayal kırıklık/ları.

Çiçekler kurumuş, bülbül ötmüyor.

Çiçekler Solarken!


İstesen de gönlüm senden asla vazgeçmez.
Seni asla unutamam güzelim.
Sen benim baharlarım oldun.

bir Çiftliği vardı Ankara’nın.
üretirdi sütü,
yoğurdu,
meyve suyunu.
tüketirdi Ankaralı,
hem yoksulu,

(Gazel)

Güvenme her insana ansızın çeker gider.
Düşmeyesin yerlere gülerek bakar gider.

Taşa, başa ve yaşa oturma der büyükler,

Gezip, durdum sahili, dalgaları dinledim.
Ahenk dolu seslere eşlik edip inledim.
Vefa yokmuş bu aşkta, geç olsa da anladım.
Ömrünü bu sevdaya, bağlama deli gönlüm.

Kararmış ufuklarda bitkin halimi gördüm,