Mehmet Koç Şiirleri - Şair Mehmet Koç

yeni ısmarlandı bu sevda öyküsü
bir tutam hasret, bir tutam hüzün
biraz günbatımı, biraz grup vakti.
güller son noktası olsun dendi hikayenin
yeni kahramanlar çizildi,
olaylar örgülendi, mekan tasarlandı

belki seni bir daha yaşamayacağım
bu hüzün yeniden olmayacak
belki güneş gene sen doğmayacak
yüreğim yeniden böyle ağlamayacak
ama biliyorum, bu bahar
beni yeniden doğuracak

öyle birseysin ki, baksam dünyam döner, bakmasan ömrüm döner
sevsem mevsimler degisir, sevmesem, ciceklerim bezginlesir.
öyle birseysin ki, tutunsam kirilirsin, tutunmasam sonum olursun
ayrilsam, sevgilerim öksüz kalir, ayrilmasam ruhum usanir

buram buram yalnızlık kokan odamda
loş köşeye sinmiş yüreğim
mavi ışığında canlansın.
Sana dairdi yaşanmışlıklar,
var olanlar, olacaklar
mısralar vardı aklımda

Yorgun bir geçmişin gölgesindeyim
Acılarım, gecelerimde dans eder bana
Haykırışlarım sinmiş yaşam odamın duvarlarına
Kör bir sızı geçer yalnızlar sokağımdan
Ben sokağın köşesinde hırpani bir dilenci
Yağmur damlaları oynaşır saç tellerimde

bir bulut olsam
seni yüklensem
renk renk
boğum boğum
ve seni yağsam
kıraç topraklar üstüne

Biraz önce, bir mum yaktım yalnızlığıma,

adın anmadım, karanlığa yazmadım.

Aklıma bile düşmedin, biliyor musun?

Şimdi göçmek zamanıdır
dostlar.
Bu savaş için
diğer diyara.
Şimdi dermek vaktidir,
sevdalının

Ben sana kesildim
Sen ayaza
Yürüdükçe tükendim
Bir damla gibi
Yaprağına düştüm
Solgun bir gülün

Anladım ki
hiç kimse
iyi niyetimi
hakedecek
kadar
insan