Mehmet Koç Şiirleri - Şair Mehmet Koç

Küllere dönüşüyor renkler
Boğuk bir beyazlık basıyor
Tanrının ağzıyla konuşuyorum
Bir melek gözbebeğine değiyor
Yeniden doğuruyorsun beni
Yıldızlar çığlık çığlığa

Bazen sessizce gitmek en iyisidir.
Gözyaşlarının gölgesi düşmeden hüznün üzerine.
Bazen kimsesizce gitmek en iyisidir,
Kimilerinin figanlarında boğulmaktansa...
Giden suçlanır hep, giden midir terk eden,
kalan mı?

Korkutur bazan hayat,
sığınırsın bilmediğin bir limana,
hiç ummadığın şefkatli bir eldir
gözyaşlarına mendil uzatan.
Ürkütür insanlar,
sıcak bir omuz ararsın,

kirli ellerimle seviyorum seni
tertemiz kalbimin saflığıyla
iz düşürmüyorum gülüşlerine
kir kondurmuyorum yüreğine

bir gecekondunun hanesini

Artık sende benim hayatımda, benim senin hayatında kapladığım kadar yer kaplayacaksın. Senin hayatında bir nokta olmaktan öteye götürmedin beni, şimdi bende seni hayatımda aynı noktaya indirgiyorum. Ancak ölü bir aşk diğerine ağlar, ben ağlamayacağım, seni, hoyratça hayatım adlı şarkımın dizelerinden silerken. Üzülmek yok, kırılmak yok. Bana atfettiğin kadar değeri hakettin. Bende sana onu atfediyorum. Üzülmeyeceksin, senin yaşamını anlatan filmin sahnesinden ayrılırken ben. Repliği biten oyuncu sahnede kalamaz. Yazdıklarımı okurken sen, tarihteki yerime yerleşiyor olacağım ben; 'belki hatırlanacaklar sitesinde' 'hiç olmayanlar apartmanına' son noktadan sonra seni hatırlamayacağım çünki, hafızamdan tüm senli anıları sileceğim, hiç olmadığın zamanlarıma döneceğim, zira bende seni hatırlatan bir iz yok, olmadı, olmayacak.

Dilin mi varmıyor be güzelim
söyleyeceğin iki kelime.
Benim yüreğimden
sökün ederken sen,
söylemekte ketumsun neden?

Bu gönül fırtınası yordu beni
Savruldum deli rüzgarlarla
diyar diyar keşifti kalplerde
Dur durak bilmeyen
Çağanoz gibi büyüyen korku.
Suyun taşı biçimlendirmesi gibi

ellerin tenimde gezerken
gecelere küfrederdim
sabahlara küfrederdim
sırf teninin kokusu için

#şiiradamı

Bir gün beni unutmak istersen
kırgınlığımın sıcaklığını hatırla
feri sönmüş gözlerimi hatırla
hiçliğin boyutsuz ağırlığını
yokluğun atom ağırlığını
beni unutmak istersen eğer

Uyanacaksınız bir gün
kızarmış gözleriniz cehalet
hıyanet eserinize bakacak
ölüme terkedilen bebekler
sizden hesap soracak