Mehmet Koç Şiirleri - Şair Mehmet Koç

Bir damla yaştın
gözlerimden süzülen.
acılı sevda üstüne
bir öyküydün
büyülü akşamların
karanlık kırıntılarında

Bugün bayram ve ben
gene sensizliğime sarılmışım
ne kapım çalan
ne hatrım soran var
iki damla yaş aksa gözlerimden
bileceğim beni düşündün

şimdi sensizliğin karanlığındayım
sen söylemedikçe sevgisizliğini
ben azap çekeceğim bu karanlıkta
olmadığın hiç bir yer
benim cennetim değil artık
hiç bir mutluluk yüreğime yar değil

ey sevgili öksüzlüğümü doyur benim
sar sarmala gecelerinde
koynunda uyut
yokluğunu duyurmadan
düşlerinde seviş benimle

Belki yarınım olmayacaksın
solan bir yaprak gibi
süzülüp düşeceğim
ıslak toprağın bağrına
olmadığın zamanlarda
çürümeye terkedeceğim kendimi

Bir buğday tanesiydim
Toprağın bağrına düştüğümde
Suyun sevgisiyle canlandım.
Toprağı yardım.
Can buldum canan oldum.
Güneşin ışığında yol buldum.

korkuyorum gitmenden
küskün bir akşam üstü
gözlerini bırakırsan ben ne yaparım
geceyi yırtarım sessiz çığlıklarımla
sana ulaşmak için
özlemimi dindir mek için

bahar yüzlü bebeğim diyemedim
seni seviyorum diyemedim
bulutları indirip tac etmek isterken
saçlarına
ben suskun kaldım yanında
diyemedim

Ağır bir yalnızlık kokusu tüter karanlık odamda
Sorgusuz korku kapanı düşler düşer uykularıma
Ay yüzünle sen belirirsin karanlığımın ortasında
Yeşil bir ışık olur sararsın, güçsüz düşmüş bedenimi
Uhrevi bir mutluluk dolar yüreğime ve sen fışkırırsın

Sensizliği yazıyorum gene,
kırılmış bir kalemle,
yırtık defter sayfalarına.
şarkılar küsmüş,
anlatmıyorlar gözlerini.
baharlar kırgın,