Mehmet Koç Şiirleri - Şair Mehmet Koç

Artık demir alma vaktidir
vefasız sevda limanlarından
riyakar dostluklardan, ayrılıklardan
sıyırıp yakamı firar vaktidir

ölümleri yüklenip yüreklere

'BEN SENİN BENİ SEVEBİLME İHTİMALİNİ SEVDİM! '
Gerçek miydin, hayal mi?
Neydin sen?
O zamanın ansızlığında
gün doğmadan doğuverdin
biçare hayatıma.

Kaçkın sevdaların firarisiyim.
Elimde kalem, silahım.
Dökülür tek tek
kâğıt mezrasına,
kelimelerim.
Bir tutam

Üzgünüm anne, gözpınarlarından
mutluluk damlaları gibi akamadım diye...
Üzgünüm anne,
özlemlerini sinemde gizleyemedim diye..
saçının bir teli olmak isterdim
her dokunuşunda sana doymak.

Sağım solum sahtekarlık
sağım solum küfürbaz
Yanlış zaman, yanlış mekan
düsturu bozulmuş her şeyin
bir tutam insan, eksik olan

Ben sana kesildim
Sen ayaza
Yürüdükçe tükendim
Bir damla gibi
Yaprağına düştüm
Solgun bir gülün

Bildiğimiz bir şeydir zaman
avuç dolusu tıkarız ceplerimize
ağlaşmalar kuşlara kalır
gülmeler güneşe
intihardır bize kalan

Yalnızlığın yürüdüğü
Sokakta yürüyorum.
Tutmuyor dizlerim, tökezliyorum.
Tutunduğum hiç bir yer
Taşımıyor varlığımı.
Islak taşların, kekremsi kokusu

bilmezsin gidişinin hışmını
vurur yüzüne yüzüne
kızıl buhran gecenin soğuğu
sarılırsın kendine
bilmez kimseler
Herkes evlerinde

sorgusuz sualsiz geçiyor ya zaman
takvim yaprakları hiç aldırmıyor ya sana
belirsiz bir sona, karşı konulmaz şekilde,
biteviye çekiliyorsun ya;
Ve yalnızlığın bir kat daha artıyor