Sen bana masal anlatırdın
İçinde gökyüzü, yıldızlar vardı
Sen yıldız, ben gökyüzüydüm
Senin yerin, benim kalbim
Sen benim hayallerimin sevgisiydin
Sen bana sevgiyi öğrettin
Bakışları dağlar kadar engindi
Sevdiğimin
Açtı mı gözlerini utanırdı güneş
Işıklarını toplardı
Saçlarında denizin dalgaları vardı
Yüreğimin sahiline vururdu
En karanlık geceden, dönüyorum sabaha
Biraz yorgun ve kırık duygularla
Solgun sokak lambaları karşılıyor
Islak kaldırımlarda açan
Begonvil çiçeği gibi ömrüm
Aynı rengin farklı tonlarında yaşanıyor
Son peygamber, Nur'un ilk sahibi
Allah'ın elçisi kulların en güzeli
Ümmetin rehberi, hepimizin öğretmeni
Benim canım peygamberim
Onun adı emindi bize dürüstlüğü öğretti
Kokunu özledim
Güneş gibi ısıtan bakışlarını
Gönlündeki şefkati özledim
Kollarınla sımsıkı sarılışını
Yanağıma ıslak bir öpücük konduruşunu
Ben seni özledim ...
En sert kış yaşandı birden
Güneş sakladı kendini bizden
Yağmur en şiddeti ile yağarken
Çığ düştü göklerden
Bir bahar günü doğdun sen
Evet
Gecesi çok karanlık bu şehrin
Sokak lambaları sönük
Yağmura öksüz
Rüzgâra yetim kalmış
Ceza olsun diye gökkuşağına
Yine bir sonbahar günü
Yapraklar kurudu birden
İçimdeki acı büyüyor
Yaprak toprağa süzülürken
Sevdiklerime veda edemeden
Kayıyor ellerimden
Tekrar kimsesiz kaldım
İçimde hüznün birikti
Gidişinin ateşi ile yandım
Her köşede izlerin kaldı
Kavuşmanın imkânsızlığını yaşıyorum
Sana hiç kavuşamıyorum
Babalar en çok kızlarını severler
Çünkü kız babası olmak özeldir.
Duygusallıktır, merhamettir.
Kız babası olmak
Hazan mevsiminde baharı yaşamaktır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!