Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Olgun insanlara yakışmaz küslük,
Paylaşılamayan neyimiz var ki.
Bulunmaz bir nimet sevgi ve dostluk,
Kaybolanı bulmak o kadar zor ki.

Topu topu kaç kişiyiz burada,

Kime yar oldun ki bu güne kadar,
Senden vefa uman ahmaklığından,
Sana çok bağlanan görmeden zarar,
Kaç gül toplamıştır fidanlığından.

Hep yarım bıraktın ümitlerini,

Hakiki sevgiyi aşkı unuttuk,
Yürekler yol geçen hana benziyor.
Top yekun menfaat yolunu tuttuk,
Damardaki bozuk kana benziyor.

Bu günümüz dünümüzden çok farklı,

Vatansız vatanda yaşar vatandaş,
Aynı ırktan aynı kandan o kandaş,
İşlerin askıda olmazsan yandaş,
Haklı hakkı her gün biraz bitiyor.

Zenginin gemisi yürür karadan,

Bir toprak bir fidana hayat verirse eğer,
O fidanın toprağa minneti olmak gerek.
Yaşıyorsa orada kazanmışsa bir değer,
Bahşedilen nimetin kadrini bilmek gerek.

İstemeden doğduk biz öyle uygun görülmüş,

Bir kutsal sevdanın gönül erleri,

Nur dağıtır dünyaya seferleri.

Kızardım hep sevenlere karşılık yoksa eğer,
Bana ilgisiz olana vermem diyordum değer,
Ne kadar da yanılmışım, öyle değilmiş meğer,

Kaşılıksız--birisini ölesiye sevmişim,
Sevgi değil o güzele yüreğimi vermişim.

Yine bıçak açmıyor ağızları,
Gözler sabah mahmur akşam bulanık.
Herkes sanki uyur gezer misali,
Tek tük anlamsız söz o da bir anlık.

Ölüye benziyor çevremde herkes,

Herkesi sarmalar kaderin kolu,
Bundan kurtuluşun olur zannetme.
İyi, kötü, doğru ve yanlış yolu,
İnsanın kendisi bulur zannetme.

Gönlünün nefsinin hevesleri var,

İsailden sevgilerle yazmak bomba üstüne,
Bu düpedüz alay etmek bakıp dünya yüzüne.
…………………………………………….

Düşman değil ki İsrail iyi bir dost Lübnan’a,(!)
Bombaları bile sevgiyle atıyorlar baksana.(!)