Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Elimde olsaydı eğer bir sihirli değneğim,
Karıncaya kıymam ben zebaniden de yeğin,

Koparırdım etlerini parça parça bölerek,
Dayanılmaz acıları tattırırdım bilerek.

Ömür miktarı belli iki zaman arası,
Adına hayat denen çok kısa bir yolculuk.
Başlangıcı bitişin müjdesi, ya sonrası,
İşte o yaşananın neticesi olacak.

Emanet sahibine iade olunurken,

Küçücük dereler deryaya doğru,

Kavuşmaya ramak kaldı ha gayret.

Sancılarla beklenen bebek doğdu,

İnsan öldürene insan diyeni,
Ben insandan saymam böyle biline.
Yamyam gibi insan eti yiyeni,
Ben insandan saymam böyle biline.

Gücüne güvenip mazlum ezeni,

Bu tebessüm sürer gider zeval bulmaz mı bir gün,
Asılmaz mı güzel çehre görülmez mi ki üzgün.

Dağılmış saçlarıyla yürür mü ki o ebru,
Güveni kaybolmaz mı incinmez mi gururu

Bülbül gel bana bir iyilik eyle,
Hislerimi gidip canana söyle,
De ki: bu iftirak canıma yetti.
Sen uzak diyarda yaşarken böyle.

Hasret kavurdu da karardı günü,

Akşamın kasvetiyle gecenin karanlığı,
Hep bekledik sabahın ikramı aydınlığı.

Aydınlık umuyorken zifirî gece girer,
Güleç yüzlü asuman şimdi bedbin,derbeder.

Baharda çiçekler insana ikram,
Anlamayan çiğner geçer üstünü,
Her çiçek dilinde ayrı bir anlam,
Marifetli olan anlar kastını.

Bazısı gözüyle zevk alır bakar,

Çöp çatanlar doldurdu büsbütün ekranları,
Ne örf kaldı ne âdet ne de İslam ahlakı.
Yerlerde paspas yaptık âdâp ve erkanları,
Haçlının başarısı bu batının yüz akı.

Anne baba beğenirdi gelinleri eskiden,

Güneş sensiz doğup sensiz batıyor
Acılarla zaman sensiz bitiyor
Yükünü almadan kervan gidiyor
____________Dargın mısın bize gelmiyor musun
____________Tahammül kalmadı bilmiyor musun