Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Bakın yavrularım dinleyin beni,
Dünya kolay yaşanacak yer değil,
Gördünüz ya ben beceremedim bunu,
Adam gibi yaşamayan er değil.

Kalleş insanlarla dolu her taraf,

Atatürk’ü İslâm’a düşman gibi göstermek
Dualarla kurulan Meclis’e saygısızlık
İçinizde oluşan kinle terör estirmek
Millet olma yolunda fütursuz kaygısızlık

Doldu zaman nihayete erecek,
Bitmez zannedilen her şey bitiyor.
Göz gerçeği bundan sonra görecek,
Dönüşü olmayan kervan gidiyor.

Bahçelerde solar açan çiçekler,

.Yollarımız dikenlerle bezendi,
Gül dalına baykuş konmuş baksana,
Sefil baykuş bülbüllüğe özendi,
Aptallar da buna kanmış baksana.

Kirlettiler pırıl pırıl otağı,

Yüzme bilmem ben biliyor musun can,
Boğulmaktan korkarım,
Girmem en sığ sulara.
Yine biliyor musun çok korkarım denizden.
Vapurla boğazı geçerken bile,
Karaya çıkamayacağım diye,

Bir ağacın gölgesi ki bulunmaz nimet bazan,
Bahşedilen her nimetin sonu ise bir hazan.

Dökülen o her bir yaprak sonucu anlatıyor,
Gördüğümüz her nesne zaman gelip bitiyor.

Aldanıp dünyanın sahte yüzüne,
Yalancı hazların zebunu oldum.
Güle benzeterek korun közüne,
Yalınayak gözü kapalı daldım.

Yanlışları doğru gösterir nefis,

Güllerin mekanı oldu tüm dünya,
Har yerde ayrı gül rayiha saçar.
Rusya Amerika hatta Tanzanya,
Dünya bal tasından şerbetler içer.

Işık saçan simalara mihmandar,

Çok sevmiştim seni ben, hem de ömrüme bedel,
Hayatımın hepsini verdim ama yetmedi.
Tatmadım ki böyle bir sevgiyi senden evvel,
Hamurumu sevginle kardım ama yetmedi.

Ne verdimse az buldun, yetersiz kaldım sana,

Bir millet inançtan soyutlanırsa;
Soyguncu vurguncu cirit atmaz mı?
İnananlar tek tek ayıklanırsa;
Batmak için bu musibet yetmez mi?

Kaybettik, müşterek değerimiz yok;