Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Söz var altın değerinde,
Duyanlar ibret alsın.
Bilmeyen de söylemesin,
Herkes bir insan sansın.

Birçok elbise var ama,

“Bal” demekle ağız tatlanır sanma
Parmağı bandırıp yemek gerekir
Çalışmadan kazanç hak-lanır sanma
Alın teri ile emek gerekir.

Asalak geçinen kan emenlere

Güzele sadelik çok yakışıyor,
Makyaj çirkin surat için kamuflaj.
İnsan verilen simayı taşıyor,
Boyalı bir surat taşımaz imaj.

Kendini başkası göstermek neden,

Neler yaşamıştım neler görmüştüm
Çok yıprattı yüreğimi bu son vals
Gücünü kaybetti ayaklarım
Omuzlarım ağır yük altı çöküklüğünde
İki büklüm bedenim
Göz kapaklarım dargın birbirlerine

TORUNUM
Önce çok zayıftın iskelet sanki
Ne kadar da korkutmuştun bizleri
Bir başladın beslenmeye öyle ki
Şimdi tombul öpülesi yüzleri

Tut ellerimizden Ey! bar-i Hüda…
Yardımına en çok bu gün muhtacız.
Üç beş beyinsize eyleme feda,
Yardımına en çok bu gün muhtacız.

İnanan kulların perme perişan,

Üç arkadaştılar yola çıkacak,
Issız yolda dere tepe geçecek.

Orta çağ dönemi haberleşme yok,
Duman yahut atlı ulak daha çok.

Karşıma geçip bana ukalalık taslama
Bir dakika güneşe çıplak gözle bak yeter
Sersemleyip İslam’a ve Kur-an’a toslama
Çaresiz bırakmaya bir tane yaprak yeter.

Bildiğin kainatta zerre bile olamaz

Bir ses olmak bir nefes ulviyet sevdasına,
Karıncanın ummana su götürmesi gibi,
Erişmek kul olmanın lâhûtî ihlasına,
Bir dervişin müride el yetirmesi gibi.

Yokluğu varlık bilip,gedalığı saltanat,

Çok yoruldum dünya pres üstümde,
Unuttum gülmeyi boğuluyorum.
Yükleri taşımaz oldu omuzum,
Paramparça oldum dağılıyorum.

Her gün bir önceden daha çakilmez,