Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Yakarak benliğimi tevazuun hışmıyla,
Yudumlamak gedalık ağulu şerbetini,
Kılcal damarlarımın derdest oluşumuyla,
Kurutmak bedenimin köhneleşmiş etini.

İşte buyum diyerek sevgiliye arz etmek,

Üç günlük dünyanın sahte zevkine
Aldanmak akıla ziyan değil mi
Varamayan gerçek hazzın farkına
Gaflet edip nefse uyan değil mi

Altun gümüş yakut inciyle süslü

Hakiki dost insanı günaha teşvik etmez
Hayatı bu dünyadan ibaret mi sandınız
İnsan çok sevdiğini tutup ateşe itmez
Hatayı övenleri dost bilip aldandınız

İltifata tabidir marifet ve başarı

Bir ömür çalışıp didindin durdun
Tüm kazancın üç beş metre bez etti.
Çok uzun yıllara hayaller kurdun
Ecel geldi hepisini toz etti.

Küçücük bir mikrop girdi kanına

Ne boyun önemli ne güzelliğin,
Bir dostluk bakidir bir de insanlık.
Kaç gündür ki bu dünyada kaldığın,
Ömür denen tükenince bir anlık.

Bu evlat bu servet bu makam mevki.

Bir güler yüze hasret geçti bütün bir ömür,
Ağlasam kınıyorlar ağlamasam doluyum.
Keder çizgileriyle doldu alnım suratım,
Oyyy desem kınıyorlar oyyy demesem doluyum.

Gece dargın sabaha, güneş ayla kavgalı,

Kimisi çakma kızıl kimi çakma sarışın
Kimi ebruli saçla içinde bu yarışın
Allah’ın verdiğini beğenmiyor bir çoğu
Haramlığını bilmez onlar bu davranışın

Kaşları yapma hilâl gözler rengârenk boya

Nasip yoksa insanlıktan,
Dünya ben merkezli olur.
İnsan gelirse çöplükten,
Eşek doğar eşek ölür.

Şekli insan gibiyse de,

Kurutmadın gözümden akan yaşı
Sen insafsız sen vicdansız sen zalim
Bağrımın üstünde değirmen taşı
Sen insafsız sen vicdansız sen zalim

Yüreğimde ateş bağrımda sızı

İyiliklerine güvenme sakın
Bir gözünü karşılamaz tamamı
Kendi bedenine etrafa bakın
Uygunsuzluk mu var yoksa yama mı

Bedelsiz ve peşin verildi sana