Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Gül kızarır utancından arından,
Bülbül pervaz eder ondan olmalı.
Laleler boynunu büker dalından,
İpincecik o halinden olmalı.

Nergisin öz rengi kehribar sarı,

Gülsün yüzlerimiz içten samimi,
Yanaklarda güllerimiz şenlensin.
Husumetin olmayalım nadimi.
Şu bitmeyen yollarımız şenlensin.

Ne sen üzül ne başkası üzülsün,

Koptuk bak gördün mü birbirimizden
İki yabancıya döndük sonunda
Hiç eser yok eski günlerimizden
İki yabancıya döndük sonunda

Sen çocuklar için bunca yıl bana

BOŞNAK KIZI
Sarı saçlı bir güzel hep uyuyan,
Kendini gizleyen bir Boşnak kızı.
Ne bir söz söyleyen, ne bir söz duyan,
Etrafı izleyen bir Boşnak kızı.

Bir asır geçti nerede ise
Neden bilmem hâlâ anlamadınız
Hâlâ çözemediniz beni
Benim korkum sizinkiyle
Örtüşmüyor efendiler

Ömür törpümmüşsün bilemedim ben,
Her gün bir parçamı kopardın aldın.
Cilve yaptın herkes koştu peşinden,
Ne bana ne başkasına yar oldun.

Bazen güldün bazen da işmar ettin,

Güzele sadelik çok yakışıyor
Makyaj çirkin surat için kamuflaj
İnsan verilen simayı taşıyor
Boyalı suratla olur mu imaj

Kendini başkası göstermek neden

Yaz geldi sergileyin en mahrem yerinizi
Erkekler zağar gibi takip etsinler sizi
Mutlu olacaksınız bakın görün sonunda
Saklanmayın cömertçe gösterin kendinizi

En büyük kötülük bu hemcinsinize karşı

Birkaç damla ham sudan var edilmişken insan
Yaratan’ı ya yok sayar yahutta umursamaz
Minnet duyar birisine iyilikte bulunsan
Bu Yaratan olunca vefayı anımsamaz

Bazısı komüniz’mi kimi kapitaliz’mi

Bu Cuma demiştin ya bilmem hatırlar mısın,
Aylar geçti, bir türlü gelemedi o Cuma.
Kaç Cuma geldi geçti biliyor olmalısın,
Geçirdiğim her Cuma acı kattı acıma.

Balık pişirecektik, sen öyle söylemiştin,