Mehmet Çiftci Şiirleri - Şair Mehmet Çiftci

Eşeğe kızıp ta kürtünü dövmek
Kimseye yakışmaz sana yakışır
Herkesi horlayıp kendini öğmek
Kimseye yakışmaz sana yakışır

Hata aramamak kendi kendinde

Biliyorum sevgili
Ne gündüzüm olacak ne bahar göreceğim
Ne bir tek karanfilim ne gül var dereceğim
Gündüzler zift karası geceler karabasan
Yeşermiyor yapraklar burda her mevsim hazân

Mesafe çok uzak şartlar çok çetin,
Bu seyrek gelişim o yüzden gardaş
Hayatım bir türü mahkumiyetin,
İnan gönlüm geçmedi sizden gardaş.

Buram buram tütersiniz burnumda,

İnsan sevgiye muhtaç,
Mahrum bırakma e mi.
Mecnun sevgi uğruna
Feda etti kendini.

İnsanın eti yenmez,

Son istasyon, son tren bekleme yok dahası,
Bu da kaçarsa eğer çare bitmiş olacak.
Erteledin diama gelir bundan sonrası,
Sen ümitle yaşarken elin bomboş kalacak.

Bahçevan bir gül için bin dikene katlanır,

Sevgi gözden kulaktan izinsiz gelir geçer,
Mantık yok, düşünce yok o yürekte yer seçer.

Aldırmaz hiç kimseye doğrusu yanlışı yok;
Kural kanun tanımaz. Dogmatiktir daha çok.

Kavgayı severiz,dövüşürüz biz,
Sevgi neyimize gerekki bizim.
Saldırırız aşağılar söveriz,
Sevgi neyimize gerekki bizim.

Acizlere kin güderiz kızarız,

İçimizde kor topu ateş yanıyor sanki,
Sis çöktü üstümüze boğmak istiyor belki.

Doğum yapan ananın çektiği acıya eş,
Doğmak üzere olan yavrunun gibi telaş.

Akıl sahibiyiz düşüncemiz var,
O yüzden çıktık biz söz meydanına.
Her susturulan dil görüyor zarar,
O yüzden çıktık biz söz meydanına.

Yürüyoruz ardımıza bakmadan,

Söz var her hecesi anlam denizi,
Söz vardır yürekten yaralar bizi,
Öyle sözler var ki paha biçilmez;
Tartar o dünyayı, ayı,yıldızı.