Kışı belli edenler soğuk, yağmur ve kardır.
Yazın sembolü ise, buğdayla, üzüm, nardır.
Tabiat güzel diye aşkını ilan etme,
Dünya sadık kalamaz, öteki sana yardır…
Kendini bilenlerde kötülük, pis mi kalır?
Maddenin kölesinde birazcık his mi kalır?
Bu dünyada insanlar ne yaparsa yapsınlar,
Ölen ayının postu, insanın ismi kalır…
Ak’la kara seçilmiyor
Her yer batak geçilmiyor
Her sudanda içilmiyor
İçenlere selam olsun.
Yol karanlık, sarpa dalmış
Seni andım
Gözlerimden yaş düştü.
Bağrım yandı
Başıma bir taş düştü..
Senden uzak olamam ben diyerek;
Ömür denen dal kurudu, yaş düştü…
Umarım hiç beklenmedik anda,
Ummadığın sevdalar bulasın..
Umarım sevende sen olasın,
Sevilen de sen olasın…
Bahtı açıklar güler, ötekiler dert çeker.
Kişinin ruhu neyse dünyaya onu eker.
Gerçek dosta can feda, Allah’a binler şükür,
Sahte dost maskeleri düşüyor teker teker…
Bir ömür çiçek çiçek hayallerle yoğrulmuş,
Mutluluğu arayan tüm ümitler yok olmuş!
Bu öyle ıstırap ki; sevgileri hep yalan,
Bir dünyanın içinde yaşayanlar kahrolmuş! ..
Dünyanın yuvarlaklığı
Yerleşmiş gözlerime.
Yoksa; gözlerim
Benim dünyalarım mı?
Biri dışıma bakan,
Biri içime…
Her doğan güneşim derdime ayna
Derman bekliyorum, bulamıyorum.
Hangi dalı tutsam elimde kalır
Neden çare olmaz, bilemiyorum..
Öyle alışmışım çile çekmeye
Hayatın dümenine sıkıca yapış emi..
Hiç şaşırma yolunu, sorma şöyle – böylemi..
Haydi göreyim seni ulvi gayeye eriş,
Yoksa gayesiz insan, tıpkı rotasız gemi…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!