Lokman Ali Yavuz Şiirleri - Şair Lokman ...

Öyle şeyler söyleme bana.
Ben köyde büyüdüm.
Haya'm ordandır.
Utanır, kızarırım.
Al al olur yanaklarım.
Öyle şeyler söyleme bana.

O gün,
Candan önce, parmağın bedeni terk ettiği,
Gündür o gün.
Bin beyazın, siyaha döndüğü gündür. O gün.
Bin sızının düşe düştüğü gündür,

Gece mi?
Ayaz mı ayaz,
Ay çıkmış.
Kar, kristal.
Her adımda kar kütürtüsü.
Çığ kokusu,

Kör müsün?
Görmüyorsun.
Sağır mısın?
Duymuyorsun.
Lal mısın?
Söylemiyorsun.

Öksüzlüğün soğuk taşlarında yürür.
Darulacize’de kadın,

Ben’i paslı ranzalarda unutur,
Devlet penceresinden ele bakar.
Darulacize’de kadın,

İnsan fotoğrafı çekiyorum.
Ama, ama bu fotoğrafta,
Sevgi,
Barış,
Özgürlük,
İsyan,

Her taraf karanlık zaten,
Kapat benim ışığımı,
Kapatman gerekiyorsa bir ışığı.
Sevmem ben karanlığı.
Yak ışığını çehrelerin.
“İnsan yüzü” görmek istiyorum

Sokaklar kar yağarken başka olur.
Bir başka şeyler görür insan diğer yüzden.

İnsanı görürsün mesela,
Kendine sarılmış.
Soğuğu, o zaman fark edersin.

'Neyleyim köşkü, neyleyim sarayı.
İçinde salınan yar olmayınca(Celal Erten) '
BİLGİ: Avrupa'nın en büyük adalet sarayı Cağlayan'da.

Satmışım bugün kahırların,
Anasını,
Danasını.
Dünya griymiş,
Kirliymiş,
Bugüne dair kaygım yok.