Çocuklar mendil satıyor.
Çocuklar cam siliyor.
Çocuklar ayakkabı boyuyor.
Çocuklar çöpten ekmek topluyor.
Çocuklar her yerde çalışıyor.
Çocuklar savaşlarda ...........................
İri adam,
Oltayı attı denize.
Türlü hileler kullanarak,
Temiz ellerde yaşamıştı.
Küçük balık.
Mavilerin sustuğu zamandı
Sana yelken açışım.
Sen gittin,
Ben, bütünleri güneşe boyadım,
Sen sanarak.
Hızla giden bir trenin,
Sarkık penceresinden
Ülkeme bakıyorum.
Her tıkırtısında,
Başka bir tür çalının çıktığı
Gemiler, ne beklersiniz bu karanlıkta,
Denizin orta yerinde?
Ben Yıldız’ı beklerim an’larımda.
Siz neyi beklersiniz,
Durgun denizde?
Vatanı sevmek demek.
Toprağını “yel”e “sel” e vermemektir.
Vatanı sevmek demek.
Beyaz gül alıp vermektir.
Silgi, önce insanların ünvanlarını sildi.
Rütbesiz erdi hepsi.
Her yer ve her şey karşısında.
Kimse ünvanları ile saygı göremedi.
Sonra varlıklarını sildi.
Gözlerimi yumarken,
Her milletin türküsünü.
Dinlemek arzumdur.
Belki yaradanım,
Yarattıklarının hatırı için dileğimi.
Dostum bana
“bu kadar erdemli olma” dedi.
Eyvah, eyvah ben kime ne demişim.
Utandım, dostum demiş olmaktan.
Bir insan böyle vurulur ancak.
Dostundan yana,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!