Güçlü kalemler,
suskun ruhların dilidir.
Bir sözcüğüyle dağları oynatır,
bir cümlesiyle kalpleri diriltir.
gülümsüyorum
Kötü gün dostlarımın, kötü günümde kaybolduğunu
ve ben o boşluğu sessizlikle doldurduğumdan beri.
Kendini vazgeçilmez sananlardan
bir sabah, hiç düşünmeden vazgeçtiğimden beri.
Hâlâ bir umut var, sevgilim —
yarım kalmış dualarımın ucunda,
sessizce adını anar geceler,
gökyüzü bile seni arar bazen.
Kalbime eğildim, fısıldadım:
“Her acı geçer,
her yara kabuk tutar,
her gece sabaha varır.”
Göz değil, kalp görür hakikati —
ışığın değil, niyetin yankısıdır o.
Bir bakışta çözer suskunluğu,
bir nefeste duyar yalanın soğukluğunu.
Bazıları kanatlarını saklar,
yüreklerinde taşır gökyüzünü.
Bir tebessümle iyileştirir yarayı,
bir dokunuşla susturur acıyı.
Bir gün fark edeceksin,
dünya sen gülümsediğinde şekil değiştiriyor.
Kırık aynaların ardında değil,
kalbinin merkezinde başlıyor iyileşmek.
Her şey seninle başlar.
Kendine iyi bakmaya başladığında, hayat da sana iyi davranmaya başlar.
Kendini önemseyince, dünya da seni önemser.
Kendini sevdikçe ışığın çoğalır,
o ışık seni hem daha iyi hissettirir
hem de güzelleştirir.
Bir dua üfledim rüzgâra,
adı konmamış bir umutla.
Gökyüzü sustu, ama içimde bir yıldız kıpırdadı;
belki de Tanrı, tam o anda
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!